به دنبال ظهور صنعت خودروسازی، میل رانندگی با سرعت زیاد نیز پا به عرصه وجود گذاشت و یکی از مکان هایی که می‌شد بدون محدودیت سرعت در آن رانندگی کرد، جاده بین ایالتی آلپاین در آمریکا بود. بالا رفتن و پایین آمدن از جاده های کوهستانی به رانندگان (که بیشترشان قاچاقچی بودند) اجازه می‌داد بدون توجه به قوانین و مقررات، پدال گاز را بفشارند. خودروهای استاک (stock cars) که طرح کلی یک خودرو را دارند ولی برای تند رفتن بهینه سازی شده‌اند، ریشه در چنین رویدادی داشتند و در پیست هایی که به تدریج در گوشه گوشه کشور ایجاد می‌شدند، محبوبیت پیدا کردند. در سال 1948، سر بیل فرانسیس (Bill Francis Sr) مسابقات نسکار را بنیانگذاری کرد تا آن ورزش نو ظهور را در یک محل، متمرکز و قوانینی یکپارچه برای آن وضع کند. در روزهای اولیه، قوانین و مقررات اندکی وجود داشت ولی رانندگان نسکار که روحیه اجداد قاچاقی‌شان را به ارث برده بودند، به سرعت به فکر افتادند تا راه هایی برای دور زدن قوانین پیدا کنند. به هر حال، اگر اولین کسی نباشید که می‌خواهید آن قوانین را دور بزنید، به طور قطع آخرین نفر هستید. رانندگان شرکت کننده در مسابقات نسکار، همیشه به دنبال راه گریزی می‌گشته‌اند و این کار تا به امروز هم ادامه دارد. کمی سر در گم شدید، این طور نیست؟
بگذارید یک مثال بزنیم. هنری یانیک (Henry Yunick) ملقب به Smokey، یک راننده و مکانیک زبردست بود که استعداد خاصی در اختراع و نوآوری داشت. هنگام برگزاری یکی از مسابقات، بازرسان به ناگهان تصمیم گرفتند به باک بنزین خودرو او نگاهی بیندازند ولی او سرعتش را پایین نیاورد و از روی پیست، مستقیم به طرف گاراژ خودش رفت. علت این کار این بود که هنری، یک باک با طول 3.4 متر در عقب خودرو جاسازی کرده بود که می‌توانست حدود 23 لیتر بنزین درون خودش ذخیره کند. ولی با این کار هیچ قانونی را نقض نکرده بود، این طور نیست؟ به هر حال، بعد از این که هنری یانک این دسته گل را به آب داد، مسوولین مسابقات نسکار بلافاصله تصمیم گرفتند چند سطر به کتاب قانون اضافه کنند. در واقع، نیمی از مقرراتی که تا قبل از سال 1970 وضع شدند، به طور مستقیم به تلاش های هنری یانک برای دور زدن قوانین مربوط می‌شد. در ادامه مطلب، نگاه دقیق تری به حقه های زشت و زیبایی خواهیم انداخت که برای برنده شدن در مسابقات نسکار زده میشود.
مسابقات نسکار ابتدا زیاد سخت گیری نمی‌کرد تا این که نوبت به بازرسی خودروها و ممنوع کردن استفاده از برخی از قطعات رسید. در گذشته، بالا بردن سرعت خودرو بیشتر به یک رویا شباهت داشت. مکانیک ها مدام در حال آزمایش و اختراع بودند. اگر قوانین و مقررات، برخی موارد را به صراحت ممنوع نکرده بود، راننده ها و مکانیک ها، هر رویایی در سر داشتند را به واقعیت تبدیل می‌کردند. البته یک تبصره قدیمی به نام تبصره 12-4-A وجود داشت که همیشه مانع کار آن ها می‌شد. این ماده قانونی به صراحت می‌گفت: "هر گونه اقدامی که به خودروهای مسابقه‌ای آسیب وارد کند، ممنوع است" و راننده ها را همیشه در تنگنا قرار می‌داد. شما چه بخواهید تقلب کنید و چه بخواهید خلاق باشید و ابتکار به خرج بدهید ما کاری به کارتان نداریم، ولی بیایید نگاهی دقیق تر به چند مورد که در سال های اولیه برگزاری مسابقات سرعت اتفاق افتاده است، بیندازیم. خودروها برای این که مجاز به شرکت در مسابقه باشند، باید دارای یک وزن معین می‌بودند. اگر وزن خودروها بیش از حد سبک بود، می‌توانست فایده زیادی برای راننده داشته باشد. هنری یانیک برای دور زدن این قانون، چند کیسه شن خیس داخل خودرویش گذاشت تا هنگام بازرسی، بتواند به وزن مورد نظر برسد. واضح است که روز بعد، وقتی ماسه ها خشک شدند، وزن بسیار کمی پیدا کرده بودند. در یک مورد دیگر نیز، او از مسوولان مسابقات درخواست کرد یکی از خط کش های مخصوص مسابقات را قرض بگیرد (از این خط کش برای اندازه گیری ابعاد خودروها استفاده می‌شد) ولی به جای این که ابعاد خودرو خودش را اندازه بگیرد، روی خط کش تغییراتی انجام داد و آن را کوتاه تر کرد. از بد حادثه، یک راننده دیگر با خودرویی دقیقاً شبیه خودرو Smokey در مسابقات شرکت کرد و دست هنری یانیک رو شد. حقه های دیگری که راننده ها برای سبک کردن خودروهایشان می‌زدند عبارت بودند از: ستون های سبک ساخته شده از آلومینیوم، کاپوت های فایبرگلاس، تزریق اکسید نیتروژن به داخل موتور برای اندکی نیرو و چالاکی بیشتر، پر کردن داخل تایرها از مواد سنگین تا بتواند هنگام بازرسی با مقررات مربوط به وزن مطابقت داشته باشد، سپس تعویض آن ها بعد از پیمودن چند دور ... خلاصه کلام این که رانندگان هر کلکی که فکرش را بکنید می‌زدند تا بتوانند در مسابقات برنده بشوند، ولی ماجرا به همین جا ختم نمی‌شود. ادامه مطلب را بخوانید تا با روش های تقلب امروزی نیز آشنا بشوید.
مسابقات نسکار در سال های نخست، فراز و نشیب های زیادی داشت ولی امروزه اوضاع عوض شده است. شاید بزرگترین عامل این موضوع نیز پول بوده است. امروزه خودروهای مسابقه‌ای به یک تجارت بزرگ تبدیل شده‌اند و اسپانسارهایی دارند که دوست ندارند خبرهای بدی در مورد تیم‌شان بشنوند، از طرفی تیم ها هم مایل نیستند اسپانسرهایشان را از دست بدهند. وقتی مسوولان مسابقات نسکار تلاش کردند فرهنگ اتوموبیل رانی را تغییر بدهند، بسیاری افراد اظهار کردند که این کار اوضاع را بدتر کرده است. این روزها متداول شده است که رسانه ها تمام وقت، تیم های شرکت کننده در مسابقات را متقلب بخوانند، حتی با این که بسیاری از آن ها هیچ عمل متقلبانه‌ای انجام نمی‌دهند. البته مسابقات نسکار با وضع مقرراتی سختگیرانه سعی کرده است جلو هرگونه تقلب و شایعاتی از این دست را بگیرد. با ظهور خودروهای مدرن و وضع مقررات جدید در خصوص استفاده از آن ها، راننده ها دریافته‌اند که پیدا کردن راه هایی برای بالا بردن عملکرد خودروها بسیار دشوار شده است. گاهی اوقات هم که رانندگان راهی برای بالا بردن عملکرد خودرو پیدا می‌کنند، مسوولان بلافاصله آن را تقلب اعلام می‌کنند. البته بسیاری از رانندگان معتقدند این واژه برای کاری که آن ها انجام داده‌اند، بیش از حد تند و سختگیرانه است. به هر حال، هدف برنده شدن در مسابقات است و در کتاب قانون نیز، از صیقلی کردن گلگیرها صحبتی به میان نیامده است، پس راننده ها می‌توانند با انجام این کار قدری بر سرعت شان بیفزایند. متأسفانه مسوولان مسابقات به این موضوع از زاویه دیگری نگاه می‌کنند. آن ها برای تیم هایی که مقررات را نادیده بگیرند، جرایم شدیدی در نظر گرفته‌اند و حتی گاهی بعد از اتمام مسابقات، یک خودرو را به خاطر این که در حین برگزاری مسابقه، تغییر کرده است جریمه کرده‌اند. البته در این جا از تغییرات بزرگ و عمده‌ای صحبت نمی‌کنیم که بیش از 100,000 دلار هزینه دارند و انجام دادن آن ها به یک ماه وقت نیاز دارند، بهتر است بدانید تیم ها حقه های کوچک زیادی می‌زنند.
اخیراً، دو تیم که هر کدام 150 امتیاز از دست داده بودند، مجبور شدند در جایگاه ششم بایستند و این امر مشکلاتی برایشان به وجود آورد و رنکینک آن ها را پایین آورد. متوجه قضیه شدید؟ جرایم شدید لزوماً به معنای این نیستند که تقلب کردن دشوار میشود، فقط قسر در رفتن را سخت تر می‌کند. هرچه مقررات سختگیرانه تر می‌شوند، مچ گیری هم آسان تر میشود. از یک طرف، برخی افراد معتقدند هنوز هم می‌توان کتاب قانون را دور زد، چون هنوز روزنه هایی در آن وجود دارد که می‌توان از آن ها نفوذ کرد. از طرف دیگر، تیم هایی نیز وجود دارند که فکر دور زدن قوانین را از سر بیرون کرده‌اند. تیم هایی هم وجود دارند که فلز بدنه خودرو را دستکاری می‌کنند تا سبک تر بشود، رانندگانی هم هستند که باک را طوری دستکاری می‌کنند که پر به نظر برسد، به این ترتیب خودرو سبک تر میشود و می‌توانند با سرعت بیشتری برانند... هر چه بادا باد. به این ترتیب، می‌توان گفت پاسخ به این پرسش که آیا تقلب در مسابقات نسکار امکان پذیر است یا نه، بستگی به عوامل متعددی دارد. باید دید آن مورد دقیقاً چیست، بازرسی که به آن رسیدگی می‌کند چقدر حواسش جمع است و آن مورد خاص تا چه اندازه قوانین را نقض می‌کند. به یاد داشته باشید، بیشتر قضیه برمی‌گردد به این که چه چیزی را تقلب قلمداد کنید. خیلی از موارد آشکارا تقلب محسوب می‌شوند، بعضی نیز ممکن است خیلی زیرکانه یا حتی تصادفی باشند.