مقالات خودرو : فن‏‎آوری : فولکس واگن درصدد تسخیر دنیا

فولکس واگن درصدد تسخیر دنیا

پلت فرم MQB برگرفته از سرواژه های عبارت Modularer Querbaukasten که به تازگی تمام خودروهای جمع و جور فولکس واگن با آن ساخته می شوند، نه تنها چیزی فراتر از یک شاسی برای خودرو است، بلکه در حقیقت فلسفه تولید آن بر این اساس بوده است که بتواند این کمپانی را به بزرگ ترین خودروساز جهان تبدیل کند. یادآوری می شود که پلت فرم در واقع همان زیرساخت بدنه خودرو به شکل کف و صفحه تخت است که خودرو روی آن سوار می شود. این پلت فرم جدید اخیراً در خودروی گلف و سایر خودروهای تولید شده بعد از این مدل به کار گرفته شده است که در این مقاله به بررسی چگونگی عملکرد آن خواهیم پرداخت. وقتی اولین بار مطالبی راجع به پلت فرم "مدولار" (Modular) فولکس واگن منتشر شد، اعتقاد عموم بر این بود که استانداردسازی همه ماشین های جدید بر اساس این پلت فرم جدید، اگرچه هزینه های تولید را کاهش خواهد داد، اما از طرف دیگر منجر به یکنواخت شدن ماشین های این شرکت می شود. اما ایده پلت فرم MQB حقیقتاً یک طرح هوشمندانه است و کمپانی فولکس واگن قصد دارد حداقل طی 12 سال آینده تمام خودروهای تولیدی خود را با این پلت فرم بسازد. در تصویر شماتیک زیر چگونگی مونتاژ مدولار یک واحدی ترکیبی متشکل از اجزاء کوچک تر به نمایش گذاشته شده است.

گفتنی است، پلت فرم MQB تنها یکی از کیت های مونتاژی کمپانی فولکس واگن است که در خودروهای تولیدی این شرکت به کار خواهد رفت. چه بسا پلت فرم NSF برگرفته از سرواژه های عبارت New Small Family  برای خودروهای کوچک، پلت فرم MLB برگرفته از سرواژه های عبارت Modularer Längsbaukasten برای خودروهای بزرگ، و پلت فرم MSB برگرفته از سرواژه های عبارت Modular Standard Platform برای خودروهایی نظیر پورشه پانامرا نیز وجود دارند که در حالت های مختلف قابل استفاده هستند.

ایده ساخت خودرو بر اساس مونتاژ مدولار زمانی شکل گرفت که سازندگان متوجه این حقیقت شدند که در ساخت نمونه اولیه خودروی فولکس واگن ست آپ های متعددی را باید پشت سر گذاشت تا همه قطعات روی هم سوار شوند. این مسئله زمانی دردسرساز شد که وقتی یکی از ماشین های این شرکت با مشکل یا ایراد فنی مواجه شده بود، تعمیرکاران مجبور بودند با تلاش زیاد متوجه شوند که در گام اول چه اجزاء و قطعاتی در کدام بخش های خاص خودرو به کار رفته اند و در گام دوم از تکنسین ها بخواهند که برای رفع اساسی مشکل، نقشه ساخت خودرو را از آرشیوها پیدا کنند و در اختیار آنان بگذارند.

همین که موتورهای دیزلی کنار گذاشته شدند و موتورهای بنزینی به روی کار آمدند موجب شد تا برای هر سری خاص از خودروهای تولیدی، اجزاء کاملاً متفاوتی طراحی شوند. جالب است بدانید که این امر در تمام اجزاء و قطعات خودرو، از سیستم های تهویه مطبوع و تعلیق خودرو گرفته تا حتی کوچک ترین جزء، اتفاق افتاد و سرانجام تغییرات لازم در طراحی هر سری جدید از خودروها انجام شد. اگرچه قبلاً هم تعداد زیادی از اجزاء در خودروها مشترک بوده اند، اما اجزایی نظیر قطعات فلزی داشبورد تنها برای مدل های خاصی از خودروها ساخته می شدند. این امر نه تنها ناکارآمدی کمپانی سازنده خودرو را نشان می داد، بلکه هزینه های بالای تعمیر و نگهداری را هم بر صاحب خودرو تحمیل می کرد.

از آن جا که اساساً 60% از کل خودرو را ناحیه بین محور جلو و حد فاصل ناحیه موتور و اتاق تشکیل می دهد؛ از این رو، طراحی این ناحیه به صورت مدولار، کارایی خودرو به طور فزاینده افزایش می دهد. با ساخت پلت فرم MQB در حال حاضر تمام موتورها، 12 اینچ به سمت عقب شیفت پیدا کرده اند. این بدان معنی است که بدون توجه به نوع تیون موتور، می توان از لوله اگزوزهای یکسان و سایر اجزاء اضافی یک شکل استفاده کرد. گذشته از این، استفاده از این پلت فرم موجب می شود که مجموعه موتور و ملحقات آن، جمع و جورتر شوند و در مجموع، وزن خودرو نیز کاهش یابد. از نظر کمپانی فولکس واگن، در طرح پلت فرم مدولار لازم است از موتورهای استانداردسازی شده استفاده شود. گفتنی است، فولکس واگن در مدل های جدید خودروهای تولیدی، از یک تسمه تایم مقاوم و مادام العمر همراه با موتورهای استانداردسازی شده استفاده می کند که تاکنون روش ساخت این تسمه تایم بادوام فاش نشده است.

استفاده از ساختار مدولار این امکان را فراهم می کند که بتوان خودروهای بزرگ متداول را بدون نیاز به تعویض قطعات و هیچ هزینه اضافی و تنها با تغییراتی اندک به خودروهای جمع وجور تبدیل کرد. به طور مثال، در چنین حالتی نیازی به تغییر بخش هایی نظیر سیستم تهویه هوا، سیستم ECU، یا سیستم های ایمنی نیست؛ بنابراین بدیهی است که اگر اجزاء سخت افزاری به کار رفته در دو خودروی متفاوت Polo و Passat با هم یکسان باشد و فقط تفاوت های نرم افزاری بین آن ها وجود داشته باشد، هزینه ها کاهش می یابد. این شرایط هم به نفع خریداران و هم به سود کمپانی سازنده خودرو است. به علاوه، زمانی که قرار است طرح گارانتی تعویض قطعات خودرو برای یک مشتری اجرا شود، کمپانی بدون هیچ نگرانی آن را اعمال می کند؛ زیرا تکنسین ها به راحتی می تواند هریک از اجزاء را تست کنند.

اگرچه در حال حاضر فولکس واگن یکسری کارخانه های سازنده MQB در اختیار دارد، اما در آینده نه چندان دور قصد دارد خطوط مونتاژ خود را برای سایر تکنولوژی های جدید نیز آماده کند. علاوه بر این، فولکس واگن می تواند در تعمیراتی که جهت نوسازی چهره خودروهای قدیمی تر انجام می شود، از اجزاء جدید نیز استفاده کند. با این که ایده ساختار مدولار برای 12 سال آینده در نظر گرفته شده است، اما کمپانی فولکس واگن پیش بینی می کند که با وجود این فن آوری مدرن، طی مدت زمان 4 سال به بزرگ ترین شرکت خودروسازی دنیا تبدیل شود. اما سؤالی که در ذهن باقی می ماند این است که آیا این استانداردسازی و در حقیقت یکنواخت سازی خودروها در مقیاس وسیع، تازگی و جذابیت محصولات جدید فولکس واگن را کم نخواهد کرد؟