خودروهای سریع بسیاری ظرف سال های اخیر به کشورمان وارد شده اند که از مدل های مختلف پورشه و مزراتی تا فراری 458 را شامل می شوند، اما از سال 2013 و در پی تصویب قانون منع واردات خودروهای لوکس شرایط به کلی تغییر کرد و راه ورود بسیاری از مدل های قدرتمند و سریع به ایران بسته شد.
با این حال به لطف پیشرفت تکنولوژی و فناوری ظرف چند سال اخیر شاهد عرضه نسل جدیدی از موتورهای توربو در جهان هستیم که باعث شده اند حتی علیرغم وجود قوانین سخت گیرانه محیط زیست و گمرک، همچنان زمینه بهبود عملکرد خودروها فراهم باشد.
آلفارومئو در این میان یک قدم از سایر خودروسازان جهان پیشی گرفته و با ترکیب تکنولوژی های مربوط به موتورهای پیشرفته توربو تزریق مستقیم، گیربکس های فوق سریع دوبل کلاچ و شاسی های بسیار سبک وزن فیبرکربنی، معجونی اقتصادی از سرعت و چابکی را پدید آورده که با توجه به حجم پیشرانه 1.75 لیتری یکی از سریعترین خودروهای جهان محسوب می شود.
خوشبختانه علیرغم برخی سخت گیری های اداره استاندارد، در چند ماه اخیر پای این خودرو به کشورمان نیز باز شده است و از این رو شاهد عرضه سریعترین خودرو صفر کیلومتر حال حاضر بازار ایران هستیم.
خودرویی که علیرغم تمام جذابیت هاییش در بازار فروش چندان سر و صدایی به پا نکرد و با فروشی انگشت شمار شکستی عجیب و غریب را در بازار کشورمان تجربه کرد.
با این وجود تصمیم گرفتیم برای بزرگداشت قدرت مهندسی آلفارومئو مطلبی را به بررسی این جواهر کمتر شناخته شده اختصاص دهیم،
پیشتر برایتان از مازراتی گرن توریزمو MC گفتیم و به بررسی آن پرداختیم حال به سراغ خواهر کوچکتر اما تند تیز مازراتی یعنی آلفارومئو 4C آمده ایم تا ببینیم این بار اهلی سرزمین چکمه چه محصولی را به ارمغان آورده اند.
آلفارومئو 4C پس از حضور مدل های آلفا جولیتا و میتو در 23 دی ماه سال 93 در تهران رونمایی شد اما پروسه شماره گذاری آن در حدود یک سال به طول انجامید و سرانجام فروش اولین خودروها به اوایل امسال موکول شد.
بازگشت شکوه آلفارومئو با 4C
آلفارومئو پس از فراز و نشیب های بسیاری که در طول تاریخ غنی خود داشته است. آلفا 4C را به عنوان پرچمدار نسل جدید محصولات خود معرفی کرد و همه نگاه ها را به سمت خود جلب کرد. یک سوپرکوپه موتور وسط دو نفره با ابعاد کوچک، آن هم در قرن 21 میلادی به مانند رویا برای تمام دوستداران این برند ایتالیای می ماند.
در نگاه اول به نظر با یک فراری سایز کوچک رو به رو هستیم و هیجانی نزدیک به مواجه با یک سوپر اسپرت تمام عیار سرتاپای وجودمان را فرا می گیرد.
به هرحال فراری وآلفا جزئی از شرکت مادر یعنی فیات هستند و اشتراک تکنولوژی وسیعی با یکدیگر دارند.
البته جلو پنجره V شکل نشان دهنده هویت واقعی این سوپرکوپه است. چراغ های بزرگ بیضی شکل که بر روی سپر خودرو امتداد پیدا کرده اند و مجهز به LED های ریز و دایره ای شکل جدا از هم هستند تا کاپوت به نسبت بزرگ که با شیبی ملایم که در دو طرف آن امتداد جلو پنجره V شکل وجود دارد از جزییات مهم طراحی در بخش جلوی خودرو است.
در بخش کناری ورودی هوای موتور در یک سوم انتهایی بدنه قرار دارد و خط ملایمی که از سپر عقب حجیم شده تا روی درب خودرو امتداد پیدا کرده است مواجه هستیم.
فاصله دو محور این مدل در حدود 2.37 متر است که آن را تبدیل به یکی از کوچک ترین کوپه های عرضه شده در بازار می کند. به همین دلیل چرخ های 18 اینچی در جلو و 19 اینچی در عقب، جلوه بزرگ تری به نسبت بدنه دارند که این مسئله درصورت تعویض چرخ ها با سایز بزرگتر تشدید هم خواهد شد.
در نمای عقب همانند فراری با چراغ های ساده گرد رو به رو هستیم، و مجموعه سپر،اسپویلر و درب یک تکه موتور و صندوق کوچک قرار گرفته در پشت موتور، ظاهر بسیار جمع جوری به آن داده است.
نکته عجیب در خصوص آلفا 4C، بسته بودن کاپوت جلویی خودرو است که تنها خود شرکت سازنده مجاز به باز کردن آن است و برخلاف سایر خودروهای اسپرت موتور عقب، حتی فضایی برای قرار دادن چمدان نیز به خریداران ارائه نمی دهد.
پهنای بسیار زیاد این خودرو هم در نوع خود جالب است و به عدد 1.86 متر می رسد که آن را در این زمینه از دیگر رقبا جلو می اندازد.
آلفا رومئو با استفاده از شاسی تمام فیبرکربنی ادعا می کند که وزن این خودرو زیر 1000 کیلوگرم است، هرچند در اکثر بررسی های صورت گرفته خلاف این امر ثابت شده است. اما به هر صورت وزن این خودرو به نسبت رقبا بسیار کمتر است و در این زمینه آلفا به نسبت رقبا پیشتاز است.
فضای داخلی آلفارومئو 4C
در داخل اتاق با ظاهری کاملا متفاوت روبه رو هستیم. فضای کابین این کوپه دو نفره به قدری کوچک است که انگار سوار بر یک خودرو هاچ بک شهری شده اید.
برای این که متوجه شوید چگونه صندلی ها شما را در بر می گیرند، باید گفت که اگر قدتان کمی بلند باشد، فرمان شبیه به حرف D این خودرو، به کلی دید بخش آمپرها را مختل می کند و اوضاع دید عقب هم رو به وخامت می رود.
با توجه به ارتفاع شاسی فیبرکربنی، کوتاهی درب ها و ارتفاع خودرو، سوار و پیاده شدن تبدیل به یک چالش اساسی به نسبت خودروهای عادی می شود. کیفیت قطعات داخل کابین چنگی به دل نمی زند، و انگار فقط فقط آلفا به کارگذاشتن تجهیزات مرسوم با کمترین کیفیت بسنده کرده است.
طراحی خروجی سیستم تهویه نگارنده را به یاد تند90 خودمان می اندازد، و حتی سوییچ های سیستم تهویه را هم می توان با یک پراید مقایسه کرد. پدال ها سایز بسیار کوچکی دارند، و انگار به دلیل محدودیت فضا با یک اتومبیل فرمول یک روبه رو هستیم.
ترمز دستی مکانیکی هم بین دو سرنشین قرار گرفته و منظره کلاسیک و نه چندان زیبایی را برای این خودرو نیم میلیارد تومانی ترسیم می کند.
صفحه نمایش مربوط به اطلاعات و سرگرمی در این خودرو جایی ندارد و آلفا به سیستم پخش ساده با 4 بلندگو و یک نمایشگر بسیار کوچک در بالای کنسول متمایل به سمت راننده بسنده کرده است.
در واقع هیچ آپشن خاصی را در خودرو مورد تست که از نمونه های پایه محسوب می شود، وجود ندارد و آپشن های عرضه شده همانند صندلی ها با چرم آلکانترا، کروز کنترل، سنسور پارک عقب، اسپویلر فیبرکربنی، چراغ های زنون و تم رنگ آمیزی داخل اتاق از آپشن هایی هستند که آلفا پول بسیار زیادی را برای آن ها طلب می کند.
در مجموع فضای داخل اتاق این خودروها به خودی خود کم است، اما به دنبال مدیریت فضایی که خودروسازان آلمانی در محصولات این مدلی به کار می برند نباشید و ارگونومی هم در سطح بسیار پایین تری به نسبت رقبای آلمانی قرار دارد.
قلبی کوچک اما قدرتمند
آلفارومئو در ادامه سنت شکنی هایش، در بخش قوای محرکه به کلی متفاوت ظاهر شده است. باید عنوان کرد که 4C کوچک ترین موتور موجود بین تمامی خودروهای موتور وسط را دارا است.
یک موتور 4 سیلندر خطی توربوشارژ شده به حجم دقیق 1742 cc با حداکثر قدرت 237 اسب بخار در دور 6000 rpm و گشتاور 350 نیوتن متری که در دور 2200 rpm به حداکثر میزان خود می رسد.
جعبه دنده 6 سرعته دوال کلاچ هم وظیفه انتقال قدرت هم به صورت اتوماتیک و هم به صورت تعویض دستی به کمک شیفترهای پشت فرمان را بر عهده گرفته و این قدرت را تنها به چرخ های عقبی می فرستد.
به نظر می رسد که آلفا توانسته کار بسیار بزرگی انجام دهد و با این حجم کم موتور قدرت بالایی را از آن استخراج کند. اما ذکر این نکته بسیار مهم است که بوست یا فشار توربوشارژ دو مرحله ای (تویین اسکرول) این موتور در حدود 21.8 psi است که رقم به نسبت بالایی است و در مواجه با بنزین کم کیفیت و اکتان پایین، موجب استهلاک زود هنگام پیشرانه می شود.
فرمان خودرو بدون هیچ گونه کمک کننده ای، اعم ازهیدرولیکی یا موتور برقی به چرخ ها متصل شده و همان راک اند پینیون معمولی (تمام مکانیکی) به شمار می رود.
آلفا با این هدف که میزان ارتباط راننده از طریق فرمان به چرخ ها را به 100 درصد برساند دست به این کار زده است که در نوع خود شجاعت بزرگی به حساب می آید. چرا که در شرایط فعلی صنعت خودرو، کمتر محصولی بدون حضور سیستم کمکی هیدرولیک یا موتور برقی به تولید انبوه می رسد.
سیستم تعلیق در جلو از نوع جناغی به همراه فنر لول و تعلیق عقب از نوع استرات است. آنتی رول بار(میل موجگیر) هم در تعلیق جلو و عقب نقش خود را بازی می کند.
هر چهار چرخ مجهز به ترمز دیسکی سوراخ دار مارک برمبو است و خبری از دیسک های کربن سرامیکی گران قیمت در این خودرو نیست. آلفا شتاب گیری صفرتاصد این خودرو را در حدود 4.5 ثانیه اعلام کرده که آن را در ردیف سریع ترین خودروهای عرضه شده به صورت صفر کیلومتر در کشور ما تبدیل می کند. حداکثر سرعت این خودرو هم به مرز 257 کیلومتر بر ساعت می رسد.
تجربه رانندگی با حشره تند و تیز ایتالیای
آلفا 4 گزینه Natural، Dynamic،All weather و Race را برای رانندگی پیش روی شما می گذارد، خبری از دکمه استارت نیست و برای استارت زدن باید سوییچ را بچرخوانید.
با مشاهده فیبرکربن در جای جای کابین و تک صفحه نمایش تمام دیجیتالی آمپرسنج و پدال های شیفتر پشت فرمان، حس سواری متفاوتی به راننده القا می شود، این مسئله با روشن کردن موتور و لرزش کابین توسط موتوری که دقیقا در پشت سر شما قرار گرفته دوچندان می شود.
فرمان آلفا به قدری سفت و خشک است که در سرعت های پایین نیازمند قدرت ماهیچه ای قابل توجهی برای حرکت دادن آن هستید. سیستم تعلیق خشک و ارتفاع پایین خودرو و شنیدن صدای برخورد سنگ ریزه های جاده به بدنه خودرو حس سواری یک کارتینگ را به سرنشینان القا می کند.
در مسیرهای مستقیم آلفا بسیار سریع به نظر می رسد و به لطف موتور توربو شده و گشتاور زیاد موتور، می تواند حس واقعی شتاب گیری یک خودروی موتور وسط را بدهد، مسئله ای که کمتر در خودروهای موتور جلو اتفاق میافتد.
صدای موتور به راحتی به داخل کابین ورود پیدا می کند. می توان به کلی دور سیستم صوتی این خودرو را خط کشید و از فریاد نه چندان پرحجم پیشرانه لذت برد.
جعبه دنده دوکلاچه و موتور توربوشارژ شده در حین رانندگی در حالت تمام اتومات، به خوبی رقبای آلمانی عمل نمی کند و در برخی شرایط که نیازمند تعویض سریع دنده هستید از عکس العمل به نسبت کندی برخوردار است.
این مسئله تا جایی پیش می رود که به نظر در حالت اتوماتیک موتور و جعبه دنده چندان با هم جفت و جور نیست و گنگ عمل می کنند. موتور خودرو هم به دلیل این که از طراحی پیچیده ای برخوردار است، عملکرد به نسبت غیرقابل پیش بینی را عرضه می کند.
تعویض دنده به کمک شیفترهای پشت فرمان لذت خاص خود را دارد و شرایط رانندگی را بهبود می بخشد، اما موتور در زمانی فول بوست می شود که در خروجی پیچ قرار گرفته است که این مسئله یک نقطه ضعف برای این شاسی معرکه و بالانس بسیار عالی این خودرو است.
استفاده از شاسی تمام فیبرکربنی مزیت های خاص خود را دارد که می توان آن ها را در حین استفاده از این خودرو در پیست های اتومبیل رانی به راحتی مشاهده کرد.
هندلینگ خودرو دقیقا همانقدر که از یک خودرو با مهندسی فراری انتظار دارید، خوب است و در هنگام شتاب گیری در زمان استفاده از لانچ کنترل نهایت آدرنالین در بدنتان ترشح می شود.
در واقع اگر مثل جرمی کلارکسون یک عشق ماشین واقعی باشید و شرایط راندن 4C را در پیستی مانند مونزا داشته باشید، اصلا جای تعجبی ندارد که عاشق و دلباخته این آلفارومئو رمانتیک شوید، اما حیف که چنین افرادی هر روز کمتر می شوند و شرایط استفاده از خودروهای اسپرت در کشورمان نیز کوچکترین شباهتی به ایتالیا و مونزا ندارد.
قدرت ترمزگیری هم در حد اندازه های یک خودروی سریع موتور وسط نیست و میزان جابه جایی پدال ترمز هم بسیار کم است که در رانندگی شهری می توان دردسرساز شود.
اگر به دنبال بهترین عملکرد این سوپرکوپه تند و تیز ایتالیای هستید آن را در پیست های اتومبیل رانی و جاده های پر پیچ و خم کوهستانی خواهید یافت.
آلفا 4C به هیچ وجه رانندگی عادی شهری که به دنبالش هستید را عرضه نمی کند و این مسئله با توجه به وضعیت خیابان های شهری کشور ما تبدیل به یک چالش اساسی برای شما خواهد شد.
اگر بخواهیم در یک کلام تجربه رانندگی با آلفا را برایتان توصف کنیم باید عنوان کرد که 4C تجربه بدون هرگونه فیلتر را عرضه می کند، یک تجربه 100 درصد خام و تمام مکانیکی که در نوع خود بسیار لذت بخش است اما عموم مشتریانی که توانایی پرداخت رقم 500 میلیونی را برای این خودرو دارند، تا این حد به دنبال یک خودرو خالص مسابقه ای، سریع و خشن و بدون امکانات رفاهی نیستند.
شرایط سخت آلفارومئو 4C در ایران
در بازار خاص خودرویی کشورمان که شاید نمونه ای آن را درهیچ کجای جهان نمی توان پیدا کرد، شرایط عرضه این گونه خودرو ها با سختی های بسیار زیادی روبه رو است.
آلفارومئو 4C در حدود 550 میلیون تومان قیمت گذاری شده، این در حالی است که قیمت جهانی نسخه پایه ای این آلفا (نمونه مورد بررسی) در حدود 55 هزار دلار و در نمونه های فول آپشن و lunch edition به 70 هزار دلار می رسد.
از رقبای این خودرو که به نظر در آینده ای نه چندان دور با عرضه گسترده در ایران قابل تهیه باشند به لوتوس اگزیچ، الیز و پورشه 718 باکستر می توان اشاره کرد.
با توجه به عدم استقبال از آلفا 4C می توان اینطور نتیجه گرفت که قیمت گذاری، نحوه عرضه و برنامه ریزی برای این گونه خودروها حکم مرگ و زندگی را دارد و به دلیل نبود پیست های متعدد اتومبیل رانی و برنامه های بسیار گسترده ای که شرکت مادر برای این گونه خودروها تدارک می بیند که در ایران خریدارن به کلی از آن ها محروم هستند، می توان عدم استقبال را به خوبی توجیح کرد.
البته فروش کم 4C مختص به ایران نیست و آنطور که از اطلاعات رسمی بر می آید، 4C در آمریکا نیز بسیار ناموفق ظاهر شده، تا آنجا که آلفارومئو قصد حذف آن را از سبد محصولاتش در آمریکا دارد.
با این وصف می توان گفت که ظاهرا دوران خودروهای خالص برای رانندگی در پیست به سر رسیده و مدل هایی نظیر 4C، دوج وایپر و محصولات لوتوس با فروشی بسیار اندک مسیری رو به زوال را تجربه می کنند.
در چنین شرایطی شاید پذیرفتن ریسک خرید یکی از این خودروها در بلند مدت با سودی قابل توجه همراه شود، چرا که خودروهای دوست داشتنی و اصیلی نظیر آلفا 4C، آخرین نسل در نوع خود هستند و به همین دلیل در بلند مدت از ارزش کلاسیک زیادی برخودار خواهند شد.