با اکسورسیست یا «جن گیر» آشنا شوید که نسخه جان هنسی از کامارو ZL1 محسوب می‌شود و در واقع، پاسخ وی به هیولای ۸۴۰ اسبی داج، یعنی دیمن (به معنای جن) است؛ یک ترکیب حساب شده از رقابت در سطح بالا.
هنسی با استفاده از یک کامارو ZL1 به عنوان خودروی پایه، قدرت بیشتری برای آن ایجاد کرده تا باز هم بر سرعت و شتاب آن بیفزاید. جان هنسی و تیمش به سراغ همان موتور سوپرشارژر 6.2 لیتری LT4 از کوروت Z06 رفته است. پیشرانه‌ای که در حالت عادی، قدرتی معادل ۶۴۰ اسب‌بخار و گشتاور حداکثری برابر ۸۶۷ نیوتن‌متر تولید میکند. امَا با قرار گرفتن در پشت فرمان نسخه هنسی، قدرت یک هزار اسب‌بخار در دور موتور ۶۴۰۰ و گشتاور ۱۳۱۰ نیوتن‌متر در دور موتور ۴۴۰۰ در اختیار شما قرار می‌گیرد. در بهترین حالت، وقتی این خودرو با آپشن تایرهای درگ رادیال همراه شود، اکسورسیست می‌تواند سرعت 96.6 کیلومتر بر ساعت را در زیر ۳ ثانیه ثبت کند و همین طور، مسیر یک‌چهارم مایل را در کمتر از ۱۰ ثانیه به پایان برساند.
ارتقای «اکسورسیست» می‌تواند بین مدل نرمال ۱۰ سرعته ZL1 و یا مدل جنگنده 1LE انجام شود. البته 1LE سریعترین نسخه از این نسخه سریع از خودروی عضلانی امریکایی محسوب می‌شود. 1LE در مقایسه با مدل استاندارد ZL1، سه ثانیه سریعتر در پیست آزمایشی جنرال‌موتورز (موسوم به «میلفورد رود کورس» به طول 4.7 کیلومتر) عمل میکند. بنابراین می‌توان انتظار داشت که این خودرو بتواند نسبت به زمان 7 دقیقه و 29.6 ثانیه ZL1 در پیست نوربرگ‌رینگ، زمان بهتری را ثبت کند. و این وضعیت، درست قبل از این است که هنسی بخواهد قدرت بیشتری نیز به 1LE اضافه کند.
تفاوت کلیدیِ دیگری که بین ZL1 و ZL1 1LE وجود دارد، در بسیار از عناصر پیشرانه و آئرودینامیکی است که در آنها وجود دارد. ضمن اینکه در 1LE ، به جای سیستم انتقال قدرت ۱۰ سرعته، یک گیربکس دستی ۶دنده با قابلیت تطبیق با دور موتور و نسبت دنده کوتاه‌تر در دنده ششم (به منظور ایجاد شرایط بهتر در مسابقه) استفاده می‌شود. اینها همه برای راضی کردن علاقه‌مندان به دنیای سرعت و مسابقه برنامه‌ریزی شده است.
دامپرهای DSSV که توسط «مولتی‌ماتیک» برای نسل قبلی هیولای پیست‌ها، کامارو Z28 توسعه داده شده‌اند، در ساختار این خودرو نیز قرار گرفته‌اند. این دامپرها یکی از بهترین نمونه‌ها برای یک خودروی مسابقه‌ای محسوب می‌شوند و نه‌تنها موجب کاهش وزن قابل‌توجه در پیچ‌ها می شوند، بلکه دارای یک سیستم تنظیم زاویه کمبر فوق‌العاده هستند.
تنها یک اشاره کافی است تا وضعیت را از «جاده» به «پیست» تغییر دهید و در عرض یک زمان کوتاه، زاویه کمبر منفی را به اندازه 1.5 درجه اضافه کنید. همچنین با توجه به امکان تنظیم ارتفاع رانندگی در جلو به اندازه ۱۰ میلی‌متر در هر کدام از طرفین و یک محور عقب با قابلیت تنظیم در ۳ جهت، شما می‌توانید به سرعت و به سادگی، به وضعیت رانندگی دلخواهتان برسید.
یک جلوپنجره بزرگتر در جلو کار گذاشته و چراغ‌های روشنایی روزانه به منظور صرفه‌جویی در وزن و بهبود جریان هوا، از طراحی کامارو حذف شده‌اند. اسپلیتر نیز رشد کرده و صاحب یک جفت «صفحه موج» شده است. در عقب، اسپویلر ZL1 تبدیل به یک بال شده که می‌تواند در سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت، نیروی داون‌فورسی برابر ۱۳۶ کیلوگرم تولید کند. سپس نوبت به بال فیبر کربنی بزرگتر در لبه عقب و همین‌طور، منحرف‌کننده‌های جریان هوا و صفحات موج در جلو، به منظور نگه داشتن کامارو در سطح مسیر پیست می‌رسد.
قدرت بالاتر به لطف استفاده از یک سوپرشارژر بزرگتری و با جریان قوی‌تر و یک سیستم خنک‌کننده داخلی با فشار 14 psi میسّر شده است. سرسیلندرهای کارخانه‌ای نیز اصلاح شده‌اند، میل‌بادامک ارتقا یافته، و سیستم القا نیز با جریان آزادتری عمل میکند. همچنین یک برنامه سریعتر ECU برای استفاده حداکثر از قابلیت‌های گیربکس ۱۰ سرعته و سرعت بیشتر در تعویض دنده‌ها طراحی شده است. البته مدل‌های «دو پدالی» نیاز به یک آپگرید ۹۹۵۰ دلاری برای استفاده از تمام این قابلیت‌ها خواهند داشت. خودروی پایه کامارو برای مشتری، در ابتدا هزینه‌ای معادل ۵۵ هزار دلار دارد که بعد از اقدامات هنسی و در مدل «اکسورسیست»، قیمتی برابر ۱۱۹ هزار دلار پیدا میکند.
آپشن‌های دیگر
دو گزینه برای سوپرشارژر وجود دارد؛ یک نمونه 2.9 لیتری به صورت انتقال مثبت یا سوپرشارژر گریز از مرکز. در مورد تایرها نیز، هنسی گزینه‌هایی برای مشتریان درنظر گرفته است. پکیج «درگ پک» شامل یک سری چرخ‌های ۲۰ اینچی با تایرهای نیتو درگ رادیال 315/30-20، ارتقای میل‌لنگ، جک و ابزار می‌شود و با هزینه ۸۹۹۵ دلار در اختیار قرار می‌گیرد. پکیج دیگر «رود ریس پک» نام دارد که با هزینه ۶۹۹۵ دلار، مواردی چون چرخ‌های ۲۰ اینچی سبک‌وزن هنسی و تایرهای میشلن پایلوت اسپورت کاپ 2 را به کامارو اضافه میکند.
رانندگی با اکسورسیست
جنگجو و عصبانی، و در عین حال، ارتباط پذیر و قابل‌کنترل. ممکن است این گفته بسیار مبالغه‌آمیز باشد، امّا می‌توانید اکسورسیست را به عنوان یک پورشه GT3 RS با مشکلاتی در زمینه مدیریت خشم درنظر بگیرید. البته مشکلات دیگر را هم می‌توان به آن اضافه کرد. در هر صورت، این خودرو یک جنگجوی واقعی است؛ می‌تواند به‌راحتی آتشی را که موتورش به زندگی وارد میکند، لمس کرد.
امّا با اینکه قدرت یک هزار اسب‌بخار در نگاه اول بسیار نگران‌کننده و ترسناک به نظر می‌رسد، رانندگی با این خودرو به شکلی فوق‌العاده، ساده است و شما احساس نمی‌کنید که یک سطح قدرت بیش از حد برای آن ایجاد شده است. بخش بزرگی از این وضعیت به تنظیمات اولیه خودرو برمی‌گردد.
شاسی و سیستم فرمان فوق‌العاده باعث شده تا موتور قدرتمندتر ارتقا یافته توسط هنسی، درخشش بیشتری در هنگام رانندگی داشته باشد. دور سوپرشارژر در سیستم پیشرانه، ویژگی‌های متفاوتی دارند. دمنده «انتقال مثبت» شرایط گشتاور لازم در دور موتورهای پایین‌تر را فراهم میکند و عملکردش بیشتر شبیه به یک توربوشارژر است. این حالت باعث می‌شود که «اکسورسیست» قدرتمندتر از آنچه هست، به نظر بیاید و سطح قابل‌توجهی از گشتاور، از همان استارت نخست در اختیار شما قرار گیرد.
سوپرشارژر «گریز از مرکز» بسیار خطّی‌تر عمل میکند و عملکردش در حوزه دور موتور بین ۵ تا ۷ هزار خودش را نشان میدهد. ضمن اینکه با یک سوپاپ دمنده بزرگتر، در هنگام فشار پدال گاز، سر و صدای بیشتری نیز تولید میکند. در مجموع، اگر راننده‌ای هستید که بیشتر در خیابان‌ها گردش میکنید، بهترین به سراغ گزینه سوپرشارژر انتقال مثبت بروید، امّا اگر می‌خواهید با این کامارو که دارای اسپلیترها و بال ویژه است، به پیست مسابقه قدم بگذارید، حتماُ سوپرشارژر گریز از مرکز را انتخاب کنید.
تا قبل از اضافه شدن آپشن‌ها، این تایرهای ایگل F1 سوپرکار 3R هستند که با ابعاد 305 در جلو و 325 در عقب به صورت استاندارد استفاده می‌شوند و عملکردی نسبتاً قابل‌قبول در جاده دارند.
مقایسه با دیمن
شرایط متفاوت است. وقتی داج اعلام میکند که «دیمن» به لطف تایرهای ضخیم و چسبناکش، چسبندگی فوق‌العاده‌ای در تمام مسیرها، و به‌خصوص در پیچ‌ها دارد، همه می‌دانیم که مهارت اصلی این خودرو در حرکات نمایشی در مسیر مستقیم است. امّا شکی وجود ندارد که عملکرد اکسورسیست 1LE در پیست مسابقه، سریعتر از دیمن است، امّا اینکه بتواند آن را در خط مستقیم نیز شکست دهد، با یک علامت سؤال مواجه است؛ چرا که تکنولوژی‌های پیشرفته‌ای مانند ترانس‌بریک، سیستم ذخیره گشتارو، خنک‌کننده هوشمند و برنامه سوخت‌رسانی ویژه مسابقه در ECU ندارد. ضمن اینکه اکسورسیست به دلیل ماهیت تیونینگی که دارد، نمی‌تواند از جایگاه «دیمن» در دنیای خودرو برخوردار باشد. امّا این به معنای نادیده انگاشتن اکسورسیست نیست. اکسورسیست خشونت بیشتری نسبت به دیمن دارد و به علاوه، نشستن در پشت فرمان آن، بسیار از آسان‌تر از یک «دیمن» است.