پیشرانه‌های دیزل که از قدیم الایام در خودروهای سواری استفاده می‌شدند، هیچ گاه نتوانستند محبوبیت خودروهای بنزینی را کسب کنند. این امر چند دلیل عمده و مهم دارد:
*پیشرانه‌های دیزل سنگین‌تر از بنزینی‌ها هستند.
*هزینه ساخت پیشرانه‌های دیزل به مقدار قابل توجهی بیشتر از پیشرانه‌های بنزینی است.
*پیشرانه‌های دیزل در هوای سرد سخت‌تر استارت می‌خورند. برخی از آن‌های دارای شمع گرمکن هستند که در این صورت، باید قبل از استارت ردن منتظر گرم شدن شمع گرمکن‌ها بمانید.
*بسیار پر سر و صدا و همچنین لرزش بیشتری دارند. یکی از مشکلات پیشرانه‌های دیزل صدای زیاد آنها نسبت به پیشرانه‌های بنزینی است.
*این پیشرانه‌ها حتما باید از سیستم پاشش سوخت استفاده کنند و در گذشته سیستم‌های پاشش سوخت اصلا قابل اطمینان نبودند.
*به دلیل داشتن وزن و ضریب تراکم بالا، حداکثر دور موتور این پیشرانه‌ها کمتر از پیشرانه‌های بنزینی است که این به معنای حداکثر نیروی گشتاور بیشتر اما حداکثر نیروی اسب بخار کمتر است. این امر موجب می‌شود تا پیشرانه دیزل شتاب کمتری داشته باشد.
اما این پیشرانه‌ها مزیت‌هایی هم نسبت به بنزینی ها دارند که از جمله آنها می‌توان به آلایندگی کمتر و همچنین عمر بیشتر پیشرانه اشاره کرد. این دو ویژگی به این معنا هستند که با داشتن یک پیشرانه دیزل، هزینه کمتری برای خودرو خود می‌دهید به این دلیل که هم مصرف سوخت کمتری دارد هم استحلاک آن کمتر و عمر آن طولانی‌تر است.