به نظر می‌رسد که دوره خودروها با پیشرانه‌های درون سوز به انتهای خود نزدیک می‌شود و شرکت‌ها به ساخت خودروهای سبز مانند خودروهای هیبرید و برقی روی آورده‌اند. یکی از دلایل این امر محدود بودن منابع سوخت‌های فسیلی و دیگری آلایندگی نسبتا زیاد این خودروها و تاثیر بسزای آنها بر آلودگی هوای کلان شهر‌ها است.
بازار ایران هم از چندین سال پیش میزبان این خودروهای سبز شد. در حال حاضر شاهد تردد خودروهای هیبرید در سطح شهر‌های ایران هستیم که تعداد آنها نسبت به چند سال گذشته افزایش داشته است.
به طور کلی خودروهای سبز به سه دسته هیبرید (HEV و PHEV)، برقی (EV) و سوخت سلولی (FCV) تقسیم بندی می‌شوند که در میان این سه دسته، در حال حاضر هیبریدها بیشترین طرفدار و سهم را در بازار جهانی را دارا هستند.
حال سوال اصلی این است که با توجه به زیرساخت‌های بازار ایران کدام دسته از این خودروهای سبز مناسب بازار ایران هستند؟ آیا در حال حاضر، کشور زیر ساخت‌های مناسب برای این خودروها را در اختیار دارد؟
جواد نفری، کارشناس حوزه خودرو در رابطه با واردات خودروهای سبز در گفتگو با خبرنگار خودروکار می‌گوید: "در میان این سه دسته از خودروهای پاک، خودروهای هیبرید بیشترین سهم را در بازار جهانی دارند، که خود به دو دسته هیبرید (HEV) و پلاگین هیبرید (PHEV) تقسیم می‌شوند."
او در ادامه بیان میکند: "در حال حاضر، با توجه به زیر ساخت‌ها، خودروهای هیبرید بهترین گزینه برای بازار ایران است به دلیل این که واردات آنها نیاز به ایجاد زیرساخت و صرف هزینه خاصی ندارد. خودروهای HEV به اصطلاح خود شارژ هستند، به این صورت که خودرو به صورت ترکیبی از پیشرانه‌های بنزینی و برقی استفاده میکند و گاهی در هنگام توقف و سرعت‌های پایین، با استفاده مطلق از پیشرانه برقی، مصرف بنزین را به صفر می‌رساند."
این کارشناس حوزه خودرو تاکید میکند: " می‌توان با ایجاد قیمت‌گذاری‌های مناسب‌تر و تعرفه‌های منطقی‌تر عموم مردم را با این خودروها آشنا کرده و مشتریان به سمت خرید آنها جذب کنیم. در این صورت پس از مدتی هم تکنولوژی این خودروها وارد کشور می‌شود و هم میانگین مصرف سوخت به طور قابل توجهی کاهش پیدا میکند."
دسته دیگر خودروهای پلاگین هیبرید هستند. این خودروها مانند دسته قبل دارای یک پیشرانه بنزینی و یک پیشرانه برقی هستند. یکی از ویژگی‌های مثبت آنها که در بازار جهانی با استقبال خوبی مواجه شده‌اند، دارا بودن یک مکان تعبیه شده برای اتصال به برق شهری برای شارژ شدن از طریق پریزهای مخصوص است.
اما یکی از مسائلی که در رابطه با این خودروها مطرح می‌شود این است که واردات PHEVها به بازار ایران، نیازمند ایجاد زیرساخت‌های مخصوص به خود هستند. جواد نفری در این رابطه می‌گوید: "در قدم بعدی می‌توان اقدام به واردات پلاگین هیبریدها کرد. واردات خودروهای پلاگین هیبرید ملزم به ایجاد زیرساخت‌های جدید، یعنی ایجاد ایستگاه‌های شارژ برای این خودروها است."
او می‌افزاید: "هیبریدها در یک مسافت معین به صورت ترکیبی از پیشرانه بنزینی و برقی استفاده میکند اما پلاگین‌ها یک مسافت خاص را با پیشرانه بنزینی طی می‌کنند و پس از آن به طور کامل از موتور بنزینی استفاده میکند."
جواد نفری در رابطه با خودروهای برقی (EV) و سوخت سلولی (FCV) می‌گوید: "در حال حاضر امکان واردات این خودروها به هیچ عنوان در کشور وجود ندارد به دلیل این که هیچ کدام از زیرساخت‌های این دو در کشور موجود نیستند. برای مثال خودروهای برقی به دلیل داشتن ظرفیت باتری بسیار بالا، نیازمند زمان زیادی برای شارژ هستند که در حال حاضر نه ایستگاه شارژی موجود است و از طرفی ازدیاد این خودروها به دلیل مصرف برق زیاد، بر ساختار برق کشور تاثیر به سزایی دارد."
به نظر می‌رسد که با حرکت صنعت خودرو و خودروسازان به سوی ساخت خودروهای هیبرید و برقی، کشور ما نیز در چندین سال آینده ناگزیر به ایجاد زیرساخت‌هایی برای واردات یا حتی تولید خودروهای برقی باشد. مساله‌ای که تا کنون هیچ اقدامی برای آن صورت نگرفته و این امر کمی جای نگرانی دارد.