با پیشرفت تکنولوژی اتصال‌های سیمی در خودروها جای خود را به اتصال‌های بی سیم یا "Wireless" می‌دهند. این امر دقیقا در رابطه با پارک الکترونیکی صدق می‌کند.
در خودروهای قدیمی هنگامی که راننده قصد پارک کردن خودرو را داشت، از ترمز دستی که معمولا در کنسول مرکزی خودرو و کنار صندلی راننده قرار دارد یا ا از ترمزی که کنار پدال‌های خودرو قرار دارد (معمولا در خودروهای شاسی بلند) استفاده می‌کرد تا خودرو را متوقف کند.
اما سیستم پارک الکترونیکی که ب ام و آن را در سال 2005 بر روی مدل‌های سری 7 معرفی کرد، به این صورت عمل می‌کند که راننده تنها با فشار یک دکمه، خودرو را در حالت پارک قرار می‌دهد و همان دکمه کار ترمز دستی را انجام می‌دهد.
سیستم پارک الکترونیکی چگونه عمل می کند؟
در نوع اول سیستم‌های پارک الکترونیکی همچنان از سیم و کابل استفاده می‌شد اما تفاوت این بود که به جای کشیده شدن سیم در امتداد خودرو تا جایی که به ترمز دستی ختم می‌شود، هر کالیپر ترمز دارای یک کابل بود که آن هم به یک موتور متصل بود. موتور الکترونیکی به یک واحد کنترل متصل است و با فشار دادن دکمه "P" یا پارک، خودرو دستور کشیدن کابل ترمز را به واحد کنترل صادر می‌کند، لنت‌های ترمز بر روی دیسک قفل می‌شوند و به همین طریق خودرو بر روی حالت پارک قرار می‌گیرد.
در نوع دوم، از هیچ گونه سیمی برای ترمز استفاده نمی‌شود. در این سیستم، دو موتور کوچک به کالیپر چرخ‌های عقب خودرو متصل است و با فشار دادن دکمه پارک، پیستون‌های کالیپر عمل می‌کنند و موجب می‌شوند تا لنت بر روی دیسک فشار بیاورد و خودرو متوقف شود.
این سیستم دارای مزیت‌هایی نسبت به سیستم قدیمی (ترمز دستی) است. اولین مزیت آن مطمئن‌تر بودن این سیستم نسبت به ترمز دستی است به این صورت که به هنگام پارک در سراشیبی یا سر بالایی‌ها دیگر استرس به حرکت درآمدن خودرو را نخواهید داشت.
نکته دوم این که سیستم پارک الکترونیکی تنها زمانی کار خواهد کرد که سوییچ خودرو به آن نزدیک باشد. پس این امر به نوعی یک سیستم ضد سرقت هم به شمار می‌رود.