مقالات خودرو : اتومبیلرانی : کلاس درسی برای نسکار

کلاس درسی برای نسکار

در این هیچ بحثی نیست که نسکار و فرمول 1 بزرگ ترین رقابت های اتومبیلرانی در سطح جهان هستند. مشخصه ها و ویژگی های این مسابقات، موجب خاص شدن و پرهیجان بودن هر یک از آن ها به نوبه خود شده است. هر یک از این سری رقابت های اتومبیلرانی طرفداران خاص خود را دارد، البته برخی هم از تماشای هر دو ورزش لذت می برند. این نکته نیز لازم به ذکر است که فرمول 1 و نسکار در عین حال که در بالاترین سطح رقابت های اتومبیلرانی قرار دارند، هر یک دارای ضعف ها و برخی کمبودها نیز هستند. از این رو، در این پست دو قسمتی قصد داریم تا به 10 درسی که این دو ورزش پرخرج می توانند از یکدیگر فرا بگیرند بپردازیم. قسمت اول کلاس درسی است برای نسکار.

درس اول: تعیین خط

برای شروع، باید به مسئولان اداره کننده نسکار پیشنهاد دهیم که نگاهی به سیستم تعیین خط هر گرندپری فرمول 1 نیم نگاهی داشته باشند. در فرمول 1 برای تعیین خط از یک سیستم حذفی بسیار جذاب استفاده می شود. در روز تعیین خط (روز قبل از گرندپری) طی سه رکورد گیری 10 تا 20 دقیقه ای نفرات برتر انتخاب می شوند. در زمان رکورد گیری اول (Q2) شش راننده ای که کم ترین زمان را کسب کرده اند، حذف شده و به دور دوم رکورد گیری (Q2) راه پیدا نمی کنند. لازم به ذکر است که پس از Q1 زمان راننده های راه یافته به Q2 نادیده گرفته می شود و در این مرحله 16 راننده باقی مانده یک بار دیگر برای ثبت زمان تلاش می کنند که در پایان این دور نیز شش نفر حذف شده و زمان راننده های راه یافته به دور پایانی (Q3) یک بار دیگر حذف می شود. در Q3 که جذاب ترین قسمت مرحله تعیین خطِ گرندپری محسوب می شود، 10 راننده باقی مانده، تمام تلاش خود را می کنند که بهترین زمان را به دست آورند و گرندپری روز بعد را از خط یک آغاز کنند.

بدون شک، چنین سیستمی می تواند رقابت تعیین خط نسکار را جذاب و سرگرم کننده کند؛ متاسفانه در حال حاضر راننده های نسکار برای هر مسابقه تنها دو بار ثبت رکورد می کنند که به هیچ عنوان برای تماشاگران حاضر در سکوهای پیست زیبایی ندارد. لزوماً، نباید نسکار از سیستم فرمول 1 کپی برداری کند؛ اما قطعاً تجدید نظر در نحوه رده بندی و تعیین خط رانندگان به پیشرفت و بهتر شدن نسکار کمک می کند.

درس دوم: رانندگی در باران

باران یکی از بزرگ ترین مشکلات نسکار است. طرفداران این ورزش همیشه از این شکایت کرده اند که چرا باید در روزی که باران می بارد، مسابقه آن روز، چند ساعتی به تعویق یا حتی بدتر از آن یک روز به عقب بیافتد. این در حالی است که در فرمول 1 کسی شکایتی از باران ندارد و همه از آن هم استقبال می کنند، چراکه شرایط مسیر را خاص و جذابیت گرندپری آن روز را بیش تر و بیش تر می کند.

طبق گزارش مجله اقتصادی معتبر Forbes، درآمد سالیانه مسابقات نسکار 92 میلیون دلار است، شاید بهتر باشد کمی از این پول را صرف ساختن برف  پاک کن ها و لاستیک های مناسبی برای شرایط بارانی کنند.

درس سوم: نسبت مناسب تیم ها و شرکت های سازنده موتور

حضور فعال سازندگان موتور معتبر از نقاط قوت فرمول 1 محسوب می شود. دوازده تیم در رقابت های فصل 2011 فرمول 1 حضور داشتند که چهار شرکت سازنده موتور، تامین کننده پیشرانه خودروهای مسابقه ای آن ها بودند. در نسکار نیز چهار سازنده فعالیت دارند اما نه برای 12 تیم، بلکه برای 20 تیم مختلف. لازم به ذکر است که یکی از این چهار سازنده، کمپانی دوج است که صرفاً برای یکی از تیم های نسکار موتور می سازد. پس با وجود این، بهتر است بگوییم 19 تیم و 3 سازنده در نسکار حضور دارند. این موضوع باعث شده که خودروها از نظر قدرت و سرعت بسیار نزدیک به یکدیگر باشند.

اگر به فصل 2006 فرمول 1 نیز نگاهی بیاندازیم، متوجه می شویم که در آن فصل هفت سازنده منحصر به فرد، تنها تامین کننده پیشرانه برای 11 تیم بودند که نشان از رقابت میان سازندگان و پویایی این ورزش دارد. این تفاوت پیشرانه ها باعث پرهیجان شدن رقابت میان رانندگان نیز می شود. برای مثال، اگر راننده ای از تیم هوندا بتوانند راننده تیم قوی تر فراری را شکست دهد، کار بزرگی انجام داده و نشان از مهارت وی دارد. بدون شک حضور سازنده های دیگری هم چون هوندا، فولکس واگن، هیوندای، کیا و ... در نسکار نیز می تواند تاثیر بسیار مثبتی در جهت بهبود این ورزش پر طرفدار داشته باشد.

درس چهارم: جهانی بودن

نسکار ورزشی است که ریشه در فرهنگ آمریکایی دارد و هم چنان نیز از اصل و ریشه خود دور نشده است؛ با این حال مسئولان اجرایی این رقابت باید نگاهی به تاریخ و تمام دنیا داشته باشند. شاید دیگر ورزش های محبوب آمریکایی مانند بسکتبال، هاکی روی یخ و فوتبال آمریکایی نیز به روز و جهانی شده باشند، اما باز هم، هیچ کدام مانند فرمول 1 جهان را مجذوب خود نکرده اند. فصل 2013 فرمول 1 شامل 19 گرندپری (مسابقه) است که در 19 کشور مختلف و در سه قاره برگزار می شود. گفتنی است که 22 راننده حاضر در فصل جاری فرمول 1 متولد 10 کشور متفاوت هستند.

از طرفی نسکار تعداد کمی راننده های غیر آمریکایی دارد و تقریباً هیچ مسابقه بین المللی نیز ندارد. مسئولان نسکار در تلاش هستند که راننده هایی حرفه ای را از سراسر جهان جذب این ورزش کنند، اما این مشکل اصلی نیست، موضوع برگزار نشدن مسابقات خارج از کشور آمریکا است. لزوماً نباید این اتفاق در طول فصل رخ دهد، حتی می توان، مسابقات جایزه بزرگی را در پیست های "یورو اسپید وی" و "هاکنهایم" آلمان و پیست "راکینگهام" انگلستان برگزار کرد و این ورزش پر هیجان را به هزاران نفر دیگر معرفی و جهانی کرد.

درس پنجم: کاربرد تکنولوژی

فرمول 1 پیشتاز کاربرد و گسترش تکنولوژی در خودروهای مسابقه ای است. پیشرفت های این ورزش در زمینه تکنولوژی ممکن است در فرم فیبر کربن، سیستم های اندازه گیری، آیرودینامیک  و ... ظاهر شود. مهندسان حاضر در این رقابت جهانی در هر حال سعی بر این دارند تا نه تنها خودروهای فرمول 1 را سریع تر از گذشته کنند، بلکه دست یافت های جدید را نیز در خط تولید خودروهای سواری اعمال کنند. در مقایسه با فرمول 1، به نظر می رسد که نسکار رو به عقب حرکت می کند. برای مثال تا چندی پیش هنوز هم خودروهای نسکار با کاربراتور و گیربکس چهار سرعته ساخته می شدند.

استفاده از موتورهای انژکتوری یکی از معدود تغییرات رو به جلویی است که اخیراً در ساخت خودروهای نسکار اتفاق افتاده است، اما پر واضح است که کیلومترها با رسیدن به تکامل در این زمینه فاصله دارند. چرا تیم های نسکار روی خودروهای حاضر در پیست، کامپیوترهایی برای جمع آوری اطلاعات ندارند. تکنولوژی باید هر چه سریع تر به این ورزش راه پیدا کند، چراکه باعث پیشرفت عملکرد خودروهای مسابقه ای آن خواهد شد. باید خاطر نشان کرد که نسکار نیز درس های زیادی برای ارائه و آموزش به فرمول 1 دارد، در هفته های آینده و روزهای دوشنبه با 1car همراه باشید تا در سری مقالات اتومبیلرانی، کلاس درسی برای فرمول 1 را بخوانید.