وقتی صحبت از قابلیت‌های لوکس و رفاهی در خودروهای جدید می‌شود، اغلب تصوراتی در حد فیلم‌های علمی تخیلی به ذهنمان خطور می‌کند و شاید هیچ‌گاه فکر نکنیم که در میان آن‌ها قابلیت‌های بدون استفاده یا حتی بیهوده وجود داشته باشد. به گزارش Carscoops، اکنون حتی معمولی‌ترین خودروهای خانوادگی نیز اغلب با گجت‌هایی عرضه می‌شوند که یک نسل قبل، به تلفن همراه مدیرعامل شرکت‌های بزرگ اختصاص داده شده بود.
اکثر این تجهیزات و قابلیت‌ها باعث می‌شوند خودروها ایمن‌تر و راحت‌تر رانندگی کنند و گاهی سرگرم‌کننده‌تر باشند؛ اما هر سیستمی نقاط ضعفی دارد که خود را در هنگام استفاده توسط کاربران نشان می‌دهند. به‌عنوان مثال، سیستم نظارت بر نقطه کور دید راننده یا سیستم دوربین پشتیبان، آپشن‌ها یا قابلیت‌های کاملا بیهوده و بدون استفاده‌ای دارند که احساس بدی به سرنشینان القا می‌کنند. در این مقاله به برخی از بدترین و بیهوده‌ترین قابلیت‌ها و آپشن‌های خودروهای می‌پردازیم.
محدودکننده‌ی سرعت خودرو
آخرین باری که با سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت با خودرو رانندگی کرده‌اید، کی بود؟ مگر اینکه در آلمان زندگی کنید یا به‌طور مرتب به این کشور سفر کرده باشید؛ در غیر این صورت؛ بعید است هرگز با خودرویی به سرعت ۲۴۰ کیلومتر بر ساعت رسیده باشید؛ به عبارت دیگر، محدودکننده سرعت ۲۵۰ کیلومتر بر ساعت که برای اکثر خودروهای ساخت اروپا نصب شده است، هرگز شما را به مرحله‌ای نمی‌رساند که بتوانید کمی سرگرمی را تجربه کنید.
اما حتی در کشورهایی مانند بریتانیا که محدودیت سرعت آن ۷۰ مایل بر ساعت (۱۱۳ کیلومتر بر ساعت) است و در دادگاه‌ها رانندگی با سرعت بیشتر از ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت را ممنوع می‌کنند، علاقه‌مندان به سرعت می‌توانند با پرداخت جریمه‌ی ۱۵۵۰ پوندی (۲۱۲۰ دلار)، برای سرگرمی خود هزینه کنند. به عنوان مثال محدودیت سرعت ۱۵۵ مایل بر ساعت برای خودروهایی مانند آئودی RS6 وجود دارد؛ اما در حقیقت محدودیت سرعت به‌طور کامل برداشته نشده و فقط به ۲۸۰ کیلومتر بر ساعت افزایش یافته است. اگر جریمه‌ی نقض محدودیت سرعت ۲۵۰ پوند باشد، شاید فکر کنید که اگر قصد داشته باشید به یکی از رویدادهای سرعت بروید، صرف کردن این هزینه برای سرگرمی کمی منطقی باشد. البته جریمه‌ی ۱۵۵۰ پوندی برای نقض محدودیت سرعت ۳۰ کیلومتر بر ساعت، کمی ظالمانه به نظر می‌رسد.
سیستم‌های رانندگی خودران که واقعا خودران نیستند
وقتی واقعاً بتوانید سوار خودروی خود شوید و در حین انجام کارهای سنگین فیلم تماشا کنید، سیستم‌های خودران کاملا به واقعیت پیوسته‌اند؛ اما اکنون آن‌ها از شما می‌خواهند که بنشینید و فرمان را بگیرید و درحالی‌که آن‌ها کمتر از شما می‌توانند رانندگی کنند، باعث می‌شوند احساس کنید راننده‌ی آزمایشی بدون دستمزد هستید. آن‌ها عمدتاً برای کارهای نه‌چندان مهم مانند پیدا کردن فهرست پخش اسپاتیفای (Spotify) در هنگام رانندگی یا جستجوی موسیقی مبهمی که از ۷ سال پیش به خاطر آورده‌اید، مفید هستند.
اما شاید احمقانه‌ترین مورد سیستم‌های خودران، بسته رانندگی کاملا خودران تسلا (FSD) است که فقط نام خودران را یدک می‌ِکشد و به‌خوبی عمل نمیکند. سیستم FSD اخیراً از آپشن ۱۰ هزار دلاری به اشتراک ماهانه ۹۹ دلاری تبدیل شده است؛ اما قابلیت‌های اضافه‌ی خودران به هیچ عنوان نام آن را توجیه نمیکند و به گفته‌ی مهندسان تسلا، با رانندگی خودران سال‌ها فاصله داریم.
دریچه‌های هوای قابل کنترل با نمایشگر لمسی
ما تقریباً در دوره‌ی نمایشگرهای لمسی قرار گرفته‌ایم؛ ولی بیشتر آن‌ها ایده‌ای وحشتناک برای وسایل نقلیه متحرک هستند. نمایشگرهای لمسی هنگام برخورد با ترافیک بسیار عالی و بسیار مفیدتر از دکمه‌های چرخشی قدیمی برای انجام کارهایی مانند انتخاب نقطه‌ای خاص روی نقشه هستند؛ اما اجبار به وارد شدن به صفحه‌نمایش لمسی برای هدایت جریان هوای کابین در شرایطی که برای چند دهه با حرکت دادن نوار لغزنده (و بدون نیاز به برداشتن چشم از جاده) موفق به انجام آن شده‌ایم، پیشرفتی معکوس است.
حذف آپشن سیستم صوتی و تهویه خودرو
از خودروهای پورشه ۹۱۱ GT3 گرفته تا خودروهای هاچ‌بک مانند هوندا سیویک R LE مخصوص اروپا، غالباً برای کاهش وزن و سریع‌تر و چابک‌تر شدن از سیستم صوتی (HiFi) و تجهیزات تهویه مطبوع بی‌بهره هستند.
اما صرفه‌جویی ناشی از حذف این موارد تنها حدود ۱۵ کیلوگرم است. اگر صادق باشیم، بسیاری از ما حاضر نیستیم تنها به دلیل کاهش وزن خودرو از برخی امکانات بی‌بهره باشیم. از آنجا که وزن بنزین ۷۳۰ گرم به ازای هر لیتر است، می‌توانیم به‌راحتی با پر کردن نصف باک به جای پر کردن تمام آن، از وزن خودرو بکاهیم. به‌علاوه، شرط می‌بندیم که فردی با خودروی مجهز به سیستم تهویه مطبوع سریع‌تر از شخصی که در خودروی بدون تهویه قرار دارد، حرکت می‌کند؛ زیرا داخل کابین خودرو بعد از چهار دور حرکت در پیست، به مکانی غیر قابل تحمل تبدیل می‌شود.
آیا ارزش دارد صندلی‌های سطلی دوست‌داشتنی را با تعریق همیشگی خراب کنید؟ یا مجبور باشید در سفر طولانی به جای قرار دادن ایرپاد در گوش و شنیدن موسیقی مورد علاقه، با تحمل صدای پیشرانه مسیر طولانی را رانندگی کنید؟ شاید بهتر باشد به این موضوع فکر کنید که حذف کردن سیستم‌های تهویه مطبوع و رادیوپخش از خودرو می‌تواند چه لذت‌هایی را از شما سلب کند.
کنترل شروع حرکت
احتمالاً بیهوده‌ترین و بی‌مصرف‌ترین قابلیت نسبت به سایر موارد، سیستم کنترل شروع حرکت خودرو باشد؛ زیرا فقط یک بار از آن برای امتحان کردن یا نشان دادن به رفیق خود استفاده میکنید و احتمالاً دیگر هرگز آن را تکرار نخواهید کرد. حداقل این روزها اگر فرصت استفاده از سیستم کنترل شروع حرکت را پیدا کرده‌اید، می‌توانید بگویید کمی مفید است. در روزهای اولیه عرضه‌ی این فناوری، جعبه‌دنده‌های SMG بی‌ام‌و تنها پس از چند حرکت در حالت ایستاده، بیش از حد گرم می‌شدند. به نظر می‌رسد پیش از معرفی آپشن در خودرو، باید به کاربرد آن توجه کرد.
کیت تعمیر پنچری تایر
در خودروهای مدرن که معمولا رینگ‌های بسیار بزرگی دارند، پنچری لاستیک به لطف فناوری‌های جدید کمتر شده است. معمولا پنچری به هر مقداری که باشد، کمتر افرادی پیدا می‌شوند که بتوانند یا بخواهند با استفاده از کیت‌های تعمیر پنچری تایر، مشکل را حل کنند. اکثر افراد در چنین شرایطی صندوق عقب خودرو را باز می‌کنند و به دنبال لاستیک یدکی می‌گردند و در این شرایط، بیشتر به جک و لاستیک نیاز دارند تا کیت تعمیر پنچری.
اغلب افراد ترجیح می‌دهند تعمیر پنچری لاستیک را به تعمیرگاه‌ها بسپارند و خود را از زحمت آن خلاص کنند. به همین دلیل، می‌توان کیت تعمیر پنچری لاستیک خودرو را یکی از بیهوده‌ترین آپشن‌ها در شرایط کنونی دانست. البته شاید در شرایط آف‌رود و دور از شهر، چنین کیت‌هایی کارآمد باشند.
ترمز کربن سرامیکی در خودروهای خیابانی
بسیار شبیه حذف سیستم‌های تهویه مطبوع و صوتی خودرو، ترمزهای کربن سرامیکی در خودروهای جاده‌ای بی‌مصرف هستند. البته حذف این ترمزها جرم فنربندی‌نشده‌ی خودرو را کاهش می‌دهد و عمر نسبتا بالایی نسبت به ترمزهای معمولی دارند؛ اما تا نخواهید در پیست نوربرگ‌رینگ با سرعت بسیار بالا رانندگی کنید، نیازی به چنین ترمزهایی ندارید؛ به عبارت دیگر، ترمزهای معمولی برای استفاده‌ی اغلب کاربران مناسب هستند و خرید آن‌ها نمی‌تواند سود خیلی زیادی برای کاربر داشته باشد.
برعکس تصور خیلی از افراد، مسئولان پورشه حتی می‌گویند اگر قصد استفاده‌ی معمولی از خودروی خود دارید، باید ترمزهای استاندارد را انتخاب کنید؛ زیرا برخلاف شهرت آن‌ها، دیسک‌های کربنی در صورت فشار زیاد دچار فرسودگی می‌شوند. به گفته‌ی سخنگوی پورشه استرالیا، مخاطبان این شرکت که برای آپشن دیسک ترمز کربنی تقریباً ۱۰ هزار دلار پرداخت می‌کنند، اغلب افرادی هستند که از تمیز کردن چرخ‌های خودرو خوششان نمی‌آید؛ زیرا در چرخ‌های فانتزی گردوخاک ترمز ایجاد نمی‌شود.