مقالات خودرو : بررسی و مقایسه : نگاه کوتاهی بر پژو 2008

نگاه کوتاهی بر پژو 2008

پژو 2008 یک شاسی‌بلند جمع و جور است که طی حضور چند ساله خود در بازارهای جهانی، خریداران بسیاری را به سوی خود جذب کرده است. با این وجود، شاسی بلند فرانسوی از محبوبیت چندانی برخوردار نیست. پژو 2008 در پارکینگ به معنای واقعی از بقیه ماشین ها سرتر است. خطوط منحنی پر ملات است و خودرو ارتفاع مناسبی دارد. ریزه‌کاری های دقیقی هم در آن به چشم می‌خورد، از جمله آینه های کرومی، جلو پنجره و روف ریل همه دو به دو با هم هماهنگ هستند و نمایی کلاسیک به ماشین می‌دهند.

طراحی داخلی هم تحسین‌برانگیز است و همه ابزارهایی که نیاز دارید، در آن دیده می‌شود: اتصال بلوتوث، سیستم کارآمد دید عقب (که به دلیل عدم دید مناسب آینه عقب، از اهمیت بسیاری برخوردار است)، سیستم مسیریاب و صفحه لمسی ساده. با این حال، چیدمان، استفاده از پلاستیک نرم، و پرداخت های پارچه ای است که طراحی داخلی را برجسته می‌کند. شاید تنها انتقادی که به طراحی داخلی وارد است (و 29990 دلار هم آب می‌خورد)، استفاده از پارچه برای کاور مونروف است که بی‌کلاس به نظر می‌رسد.

همانطور که انتظار می‌رود، پژو 2008 سواری نرمی دارد و از نظر فضای داخلی، برای مسافرت های خانوادگی و خارج شهری مناسب است. هر چه قدر هم که خوراکی و اسباب و اثاثیه بار بزنید، باز هم جای زیادی باقی می‌ماند. پنج نفر به راحتی سوار می‌شوند و همه وسایلشان هم جا می‌شود. یکی از برتری های پژو 2008 بر رقبایی مانند Holden Trax، داشتن تایرهای بزرگتر است. 

متأسفانه صندلی های ردیف دوم از بیرون و حتی از روی صندلی راننده خیلی جادار به نظر می‌رسند؛ ولی وقتی روی آن ها بنشینید، می‌بینید که این طور نیست؛ در عوض فضای پای خوبی دارند. با تمام این تفاسیر، طراحی داخلی این خودرو به خوبی بیانگر جمع و جور بودن آن می‌باشد. عرض ماشین هم کم است و جا برای دو نفر بزرگسال و یک کودک روی صندلی عقب تنگ است. صندلی وسط ردیف دوم برآمده است و ظاهراً باید به عنوان صندلی کودک مورد استفاده قرار بگیرد، ولی وظیفه‌اش را خوب انجام نمی‌دهد. صندلی ردیف دوم کلاً مناسب کودکان است و بزرگسالان فقط در سفرهای کوتاه می‌توانند روی آن بنشینند. راننده باید هرچه غرولند از عقب بشنود، باز هم به راندن ادامه بدهد. البته دید بسیار خوبی که سرنشینان از طریق سقف دارند و طراحی داخلی زیبا باعث می‌شود رنج سفر کمتر بشود. 

محدودیت های سرعت و سختگیری های پلیس در جاده ها، باعث می‌شود از سیستم کروز کنترل استفاده کنید و آن را محک بزنید. بهتر است بدانید کلید فعال کننده کروز کنترل، نزدیک پدال ترمز پنهان شده است و بیهوده دنبال آن نگردید. به نظر می‌رسد جای عجیبی برای مخفی شدن است.

وقتی محدودیت های سرعت تغییر می‌کنند و می‌خواهید با سرعت های مختلفی برانید، با مشکل دیگری روبرو می‌شوید، مشکلی به نام گیربکس. اگرچه ابداً ضعیف نیست و هنگام تعویض دنده کم نمی‌آورد، ولی یک گیربکس چهار سرعته جوابگوی چنین ماشینی نیست. گیربکس گاهی اوقات زیادی دور برمی‌دارد، گاهی اوقات جا می‌ماند و گاهی هم بدون هیچ دلیلی معکوس می‌کشد. همین امر باعث می‌شود این ماشین برای سفر زیاد راحت نباشد و شما را مأیوس‌ بکند.

مایه تأسف است چون برای یک ماشین تقریباً تمام و کمال در این کلاس، عیب و نقص بزرگی به حساب می‌آید. البته برای سرنشینانی که سوار ماشین می‌شوند، ضعف گیربکس زیاد به چشم نمی‌آید و متوجه آن نمی‌شوند ولی بعضی ها می‌گویند شاید دنده دستی بهتر باشد.

با همه این حرف ها، طراحی داخلی و خارجی زیبا و به روز، هم‌چنین قیمت مناسب این شاسی بلند فرانسوی، خریداران بسیاری را به سوی خود جذب کرده است. ورود این خودرو به بازار ایران نیز، می‌تواند تصویر کهنه و قدیمی پژو را در اذهان عمومی عوض کند. نظر شما چیست؟