شماره سریال بدنه (VIN) یک شماره اختصاصی و منحصر به فرد است که به هر خودرویی که تولید میشود اختصاص می‌یابد. این شماره اثر انگشت خودرو محسوب میشود و هنگام تغییر مالکیت و یا در صورت سرقت خودرو بسیار به کار می‌آید. در این مقاله، خواهیم دید که این شماره را در کجا می‌توان پیدا کرد، این اعداد و ارقام چه معنا و مفهومی دارند و چطور می‌توان از آن برای جلوگیری از سرقت استفاده کرد. شماره سریال بدنه، یک عبارت 17 کاراکتری است که هم عدد در آن به کار رفته است و هم حروف. در ایالات متحده آمریکا، از سال 1981 به بعد اختصاص دادن این شماره به هر خودرویی که تولید میشود اجباری شده است و هیچ یک از خودروهایی که طی این سی و چندی سال تولید شده‌اند دارای یک شماره یکسان نیستند. از سال 1987، موسسه پیشگیری از سرقت وسایل نقلیه، خودروسازان را ملزم کرده است شماره VIN را روی همه قسمت های اصلی خودرو (موتور، کاپوت و گلگیر) حک کنند تا خودروهای مسروقه به راحتی قابل تشخیص باشند. در بسیاری از خودروها، می‌توان شماره VIN را روی داشبورد و در سمت راننده پیدا کرد. اگر از بیرون و از میان شیشه جلو به داشبورد نگاه کنید، این شماره را می‌توانید ببینید. گاهی اوقات نیز این شماره روی یک پلاک حک میشود که در قسمت داخلی درب و یا رکاب نصب میشود. گاهی اوقات نیز این شماره داخل جعبه داشبورد نوشته میشود. طبق قوانین ایالات متحده، خودروسازان ملزم به استفاده از یک سیستم شماره گذاری هستند تا به وسیله آن بتوانند به محصولات‌شان شماره هایی منحصر به فرد اختصاص بدهند. خودورسازان به این منظور از ترکیبی از اعداد و حروف استفاده میکنند ولی هیچ گاه از حروف I، O و Q استفاده نمی‌کنند. هر یک از کاراکترهای موجود در VIN از یک معنای خاص برخوردار است. شماره VIN به دو بخش تقسیم میشود. بخش اول، کمپانی سازنده خودرو را مشخص می‌کند و از سه کاراکتر تشکیل شده است: کاراکتر اول، کشور سازنده خودرو را مشخص می‌کند، برای مثال، کاراکتر اول خودروهایی که در کشور ژاپن ساخته شده‌اند (J) است، ولی خودروهایی که در ایالات متحده ساخته می‌شوند، بسته به منطقه‌ای که در آن تولید شده‌اند با اعداد 1، 4 یا 5 مشخص می‌شوند. کاراکتر دوم، نشان دهنده کمپانی سازنده خودرو است. در ایالات متحد آمریکا، اتحادیه خودروسازان، کد مخصوص هر کمپانی را تعیین می‌کند. کاراکتر سوم، یک بخش داخلی از کمپانی و یا نوع خودرو را مشخص می‌کند. برای مثال، کد مخصوص کمپانی فورد، 1F است که بسته به نوع خودرویی که تولید کرده است ممکن است به صورت 1FA، 1FB و نظایر آن در بیاید. کد مخصوص کمپانی جنرال موتورز، 1G است. شورولت نیز زیر مجموعه جنرال موتورز است، به این ترتیب، سه کاراکتر اول شورولت برابر است با: 1GC.
شماره سریال بدنه فقط یک شماره برای شناسایی خودروها نیست، بلکه از این شماره می‌توان استفاده های زیادی کرد. بعضی افراد هنگامی که قصد خرید یک خودرو دست دوم را دارند، قبل از هر چیز به یاد شماره سریال بدنه می‌افتند. در ایلالت متحده، یک پایگاه داده وجود دارد که با پرداخت هزینه ناچیزی می‌توان یک VIN را وارد سامانه کرد و سابقه و تعداد دفعاتی که آن خودرو مشاهده شده است را مشاهده کرد. اگر به VIN وارد شده به سامانه برچسب lemon تعلق بگیرد، نشان می‌دهد آن خودرو یا تصادف شدید داشته، یا چپی است و یا داخل آب غوطه ور شده است. البته یک مکانیک ماهر هم می‌تواند به این موارد پی ببرد. چک کردن VIN در سامانه می‌تواند در صورتی که عدد کیلومتر شمار به عقب برگردانده باشد، خریدار را از موضوع مطلع کند. وجود شماره سریال بدنه باعث میشود از سرقت خودرو جلوگیری شود، چون فروختن خودرو مسروقه کار بسیار دشواری است. اگر خریدار شماره سریال بدنه را در سامانه مربوطه چک کند، متوجه سرقتی بودن آن خواهد شد، مگر این که سارق شماره را به نوعی جعل کرده و تغییر داده باشد. البته جعل کردن این شماره کار نیز کار دشواری است و سارق یا سارقین معمولاً VIN خودرویی که به صورت قانونی خریداری کرده‌اند را با VIN خودرو سرقتی تعویض میکنند. پلیس هنگام جستجوی خودروهای مسروقه، از شماره VIN استفاده می‌کند ولی سارقین معمولاً شماره سریال پشت شیشه را می‌پوشانند و پلیس هم نمی‌تواند بدون مجوز داخل خودرو بشود. پلاک حاوی شماره VIN به یک طریق دیگر نیز از خودرو محافظت می‌کند. یک جوش اسیدی بسیار ضعیف، پلاک را به لبه درب ها می‌چسباند. این کار به چند دلیل از سرقت خودرو جلوگیری می‌کند. اگر سارقین بخواهند از شر پلاک خلاص بشوند، باید کل چارچوب در را عوض کنند، این کار هزینه زیادی دارد و باعث میشود دزدیدن و فروختن خودرو مقرون به صرفه نباشد. بعضی کمپانی ها نیز با دریافت هزینه‌ای ناچیز، پلاکی حاوی اطلاعات مالک خودرو را با جوش اسیدی روی چارچوب درب های خودرو الصاق میکنند.