سیستم انتقال قدرت از نظر نوع تعویض دنده به دو دسته معمولی و اتوماتیک تقسیم بندی می شوند. در انتقال قدرت معمولی، راننده با فشار دادن پدال کلاچ و با استفاده از دسته دنده، دنده را تعویض مى نماید. در سیستم انتقال قدرت اتوماتیک با استفاده از یک مبدل گشتاور و یک یا چند مجموعه چرخ دنده سیاره اى، همه کارهاى تعویض دنده به صورت خودکار انجام می گیرد. اما سیستم دیگرى مابین این دو سامانه وجود دارد که ترکیبى از بهترین ویژگى هاى هر دو را دارا می باشد و آن سیستم انتقال قدرت دو کلاچه است که به آن، انتقال قدرت شبه اتوماتیک، دستى بدون کلاچ یا دستى انتقال قدرت اتوماتیک شده هم گفته مى شود.
در این گیربکس ها پدال کلاچ وجود ندارد ولی مجموعه دارای دو کلاچ است که به وسیله سیستم های الکترونیکی و هیدرولیکی کنترل می شوند. به این ترتیب هنگام تعویض دنده ها، نیروی درگیر بین موتور و چرخ ها قطع نشده و تعویض بدون ضربه و تکان و به صورت یکنواخت انجام می شود. در این گیربکس چرخ دنده ها روی دو شفت واقع هستند و در واقع دنده های زوج روی یک شفت و دنده های فرد روی شفت دیگر قرار می گیرند. شفت خارجى به چرخ دنده هاى دو و چهار وصل است و شفت داخلى به چرخ دنده هاى اول، سوم و پنجم متصل می باشد. تصویر زیر ترتیب قرارگیرى اجزا در یک گیربکس پنج دنده با کلاچ دوگانه را نشان مى دهد. یک کلاچ چرخ دنده هاى دوم و چهارم را کنترل مى کند و کلاچ دیگر به صورت مستقل چرخ دنده هاى اول و سوم و پنجم را کنترل مى کند. این همان چیزى است که تعویض یکنواخت و مداوم دنده ها را ممکن مى کند و در عین حال قدرت همواره به صورت ثابت به چرخ ها منتقل مى شود.
البته در این نوع از سیستم گیربکس مبدل گشتاور وجود نداشته و به جای آن از کلاچ خیس استفاده می شود. در کلاچ خیس اجزای کلاچ درون مایعی قرار دارند که این مایع علاوه بر کاهش گرمای ایجاد شده در آن از اصطکاک بیش از اندازه نیز جلوگیری می کند.