در سال 1910، راننده‌ای به نام لی اولدفیلد (Lee Oldfield) با خودرویی سبز رنگ در پیست شهر سیراکوز ایالت نیویورک بود که از پیست خارج شد و چند تماشاچی را به کشتن داد. ده سال بعد از این حادثه و در سال 1920 گاستون شورولت (برادر لوئیس شورولت موسس کمپانی شورولت) در تصادفی که هنگام برگزاری مسابقه در بورلی هیلز رخ داد کشته شد. اتفاقاً خودرویی که او می‌راند نیز سبز بود.
به این ترتیب این باور موهوم و خرافه به وجود آمد که رنگ سبز در مسابقات نسکار بد یمن است، با این حال برخی راننده‌ها و هواداران مسابقات اتومبیلرانی معتقدند این باور خرافی قبل از تصادف‌هایی که در سال 1910 و 1920 رخ دادند نیز وجود داشته است. چیزی که مشهود است این است که راننده‌های قدیمی به طور سنتی به این خرافه‌ها اعتقاد داشتند ولی راننده‌های جدید واقع‌بین به نظر می‌رسند. ظاهراً باور مربوط به بد یمن بودن خودروهای سبز بین سال‌های 1920 و 1950 به اوج خود رسید ولی بسیاری از رانندگان امروزی ادعا می‌کنند به هیچ عنوان تحت تأثیر این باور قرار نمی‌گیرند.
به هر حال راننده‌های حرفه‌ای انسان‌های عصبی و مضطرب هستند، ولی چه چیزی باعث می‌شود پشت فرمان یک خودرو سبز رنگ بنشینند؟ پاسخ ساده است: پول. به جرأت می‌توان گفت مسابقات نسکار و سایر مسابقات اتومبیلرانی نمی‌توانند بدون اسپانسرها به فعالیت خودشان ادامه دهند. همه هزینه‌ها را اسپانسرها می‌پردازند و خودرو و سایر تجهیزات را برای تیم‌های شرکت کننده فراهم می‌کنند و به دقت عملکرد راننده‌ها را زیر نظر دارند.
هنگام برگزاری هر سری از مسابقات هزینه زیادی بابت خودروها پرداخت می‌شود، خیلی بیشتر از مبلغی که یک راننده می‌تواند با پیروزی‌اش به دست بیاورد. از طرفی این گونه کمپانی‌ها شهرت زیادی دارند و حتی اگر از لوگویی سبز رنگ نیز برخوردار باشد، راننده مجبور است پشت فرمان خودرو آنها بنشیند. لازم به ذکر است مسئولین برگزاری مسابقات فرمول یک، تا سال 1968 به هیچ شرکتی اجازه نمی‌دادند اسپانسر مسابقات باشد، به همین دلیل راننده‌ها تا آن زمان نگران رنگ خودروشان نبودند و باورهای خرافی نیز نداشتند. در این سری از مسابقات راننده‌های زیادی با خودروهای سبز به چشم می‌خورند که پیروزی‌هایی نیز به دست آورده‌اند، از میان این راننده‌ها می‌توان از دارل والتریپ (Darrell Waltrip)، بابی لابونت (Bobby Labonte)، کایل بوش (Kyle Busch)، هری گانت (Harry Gant) و اسکوال بندیت (Skoal Bandit) نام برد. دانیکا پاتریک (Danica Patrick) نیز به شدت اعتقاد به باورهای خرافی را رد میکند و با یک خودرو سبز با اسپانسری کمپانی GoDaddy رانندگی کرده است، او همچنین پشت فرمان خودرویی با نشان شبدر چهار پر نیز نشسته است.
شاید فقط در ورزش اتومبیلرانی است که یک سمبل شانس، خودش را نقض میکند ولی به نظر نمی‌رسد افکار منفی در مورد خودروهای سبز رنگ، افکار مثبت را تحت تأثیر قرار داده باشند. حتی جف گوردون (Jeff Gordon) نیز یک بار که خودرو سبز رنگی را می‌راند مجروح شد و نتایج مأیوس کننده‌ای گرفت ولی تقصیرها را به گردن "شانس بد" انداخت و آن را جزو فراز و نشیب‌های رانندگی با خودروهای مسابقه‌ای دانست.