مقالات خودرو : سوپر ماشین : سوپر ماشین های شورولت، مرسدس، دوج و لامبورگینی

سوپر ماشین های شورولت، مرسدس، دوج و لامبورگینی

هیولاهای 600 اسب بخاری که دراین جا گرد هم آمده اند، بسیار تاثیر گزار و چشم نواز هستند. گرچه این خودروهای تقریبا دو تنی 12 سیلندر و اسپرت، با دنیایی که دانشمندان دائما درمورد گرم شدن زمین هشدار می دهند و سمینار برگزار می کنند و به فکر انرژی های سبز هستند، سازگاری چندانی ندارند. خودروهای این چنینی به زودی سبک وزن تر، با مصرف سوخت کم تر و فشرده تر ساخته خواهند شد.

از میان این خودروها رانندگی با دوج وایپر SRT و لامبورگینی مورسیولاگو بسیار لذت بخش است. این نسل از وایپر در سال 2003 به بازار آمد و مدل کوپه آن در سال 2006 به فروش رسید و در سال 2008 با موتور ده سیلندر 8.4 لیتری توانایی تولید 600 اسب بخار نیرو را به دست آورد. مورسیولاگوی لامبورگینی سال 2001 معرفی شد، این خودرو در سال 2007 با نام LP 640 بازسازی شد. این لامبورگینی دارای موتور دوازده سیلندر 6.5 لیتری است که توانایی تولید 632 اسب بخار را دارد. لامبورگینی جدید 60 اسب بخار بیشتر از مدل قبلی تولید می کند.

شورولت کوروت ZR1 در اواخر سال 2008 به عنوان خودروی مدل 2009 به بازار آمد. این شورولت سریعترین و گرانقیمت ترین مدل کوروت است. در این خودرو از قسمت های ساخته شده از فیبرکربن، بسیار استفاده شده است و ترمزهایی سرامیک کربنی دارد. کوروت از موتور هشت سیلندر 6.2 لیتری بهره می برد که 638 اسب بخار نیرو تولید می کند. در این گروه ZR1 قدرتمندترین خودرو نیست بلکه مرسدس بنز Sl-65 AMG حرف اول را در قدرت می زند. بدنه پلاستیکی سپرها، کاپوت و صندق SL-65 با پوشش فیبرکربنی تقویت شده است. موتور 6 لیتری توربوی دوگانه 12V این بنز مثل همه SL-65 هاست با این تفاوت که از توربو شارژ بزرگتر، سیستم سوخت رسانی اصلاح شده و لوله اگزوزهای جدید بهره می برد و نیروی بسیار زیاد 661 اسب بخار را تولید می کند. سیستم ترمز این بنز با صفحه ترمزهای 39 سانتی متری در جلو و 36 سانتی متری در عقب تقویت شده است.

جایگاه چهارم

دوج وایپر SRT

دوج سرعت صفر تا 100 را همانند زمان ZR1 و SL-65 به دست می آورد (لامبورگینی کمی سریعتر از سه خودروی دیگر است، البته به لطف دو دیفرانسیله بودن و سیستم کنترل کشش حرکتی). دوج وایپر جایگاه دوم را در تست ترمز بدست می آورد. در این گروه، وایپر با مصرف 21 لیتر بنزین در هر 100 کیلومتر، کم مصرف ترین است و با مصرف 12 لیتر در هر 100 کیلومتر در بزرگراه بهترین مصرف را دارد.

ظاهر بسیار جذاب و کلاسیک دوج با کاپوت کشیده و اتاق کوچکش همه پسند است. داشتن رنگ قرمز و پرداخت کردن 3,000 دلار هزینه برای خط های سفیدش ارزش دارد. اما طراحی داخلی دوج چنگی به دل نمی زند. علاوه براین، ساخت فشرده ستون های اصلی و فرمان خودرو، ورود و خروج را سخت کرده است. نشستن در صندلی ها راحت نیست و مثل این است که دور شانه های راننده گرفته شده و به دلیل سقف پایین خودرو احساس می کنید درون کپسول نشسته اید. از طرفی فضای صندوق برای چنین خودرویی مناسب است و در بین رقبا با فضای 0.5 متر مکعب در جایگاه دوم قرار دارد. کنترل کننده آینه ها در جای بسیار مناسبی قرار  گرفته و باید گفت که سیستم مسیریاب ماهوارهای دوج دردسر ساز است، مخصوصا در مقایسه با سیستمی که کوروت دارد.

 دمای غیر قابل کنترل اتاق به دلیل وجود سیستم اگزوزهای زیر خودرو در مدل های قبلی نقطه ضعف بود که در این مدل با طراحی جدید بر طرف شده است و صدای اگزوز فوق العاده ای ایجاد می کند، گرچه باز هم نیاز دارید سیستم تهویه هوا را فعال کنید. پدال ترمز زیر پایتان احساس خوبی می دهد البته سر پیچ ها کمی فشار احساس می کنید. دوج با وجود موتور V10 سرو صدای کمی به پا می کند. دوج قیمت پایین تری نسبت به رقبا دارد اما متاسفانه سه رقیب دیگر به سادگی از همه جهات بهتر هستند.

جایگاه سوم

مرسدس بنز SL-65 AMG سری Black

نسل سوم این سری حدوداً 304,000 دلار قیمت دارد. علاوه بر قسمت های ساخته شده از فیبر کربن، قدرت بیشتر و سیستم تعلیق، مهندسین AMG برای اسپرت کردن ماشین به سیستم نرم افزار SL-65 رجوع کرده اند. جعبه دنده دستی پنج سرعته این بنز، چهار حالت دارد. مدل دوم دنده دستی به سه حالت قبلی، یعنی حالت های اسپرت، راحت، و دستی اضافه شده است. به گفته شرکت، در رانندگی با تنظیمات دنده دستی مدل دوم، تنظیمات اعمال شده، سرعت دنده ها را 20% افزایش می دهد. بنز SL-65 در هنگام معکوس دادن از سیستم تنظیم کننده دور موتور بهره می برد. سیستم کنترل ثبات جدید "AMG" سه حالت دارد. روشن، اسپرت و خاموش. اسپرت گزینه جدید این سیستم است که قبل از به دست گیری کنترل توسط سیستم الکترونیکی، راه گریزی برای کنترل خودرو به راننده می دهد.

نظرها در رابطه با ظاهر SL-65 متفاوت است. برخی آن را جذاب و خشن می بینند و برخی هم طراحی بدنه را کمی کارتونی می پندارند. طراحی داخلی تقلیدی از SL-65 استاندارد است. البته با فرمانی کوچکتر و دنده های تعبیه شده در فرمان و قسمت های ساخته شده از فیبرکربن که نمای خوبی به ظاهر خودرو داده اند. طراحی داخلی بسیار شیک و به نظر قیمتی بنز، درخور خودرویی با این برچسب قیمت است.

سری بلک بسیار سریع است، اما وزن 1,914 کیلوگرمی خودرو کمی از سرعت آن کاسته است. بنز در این بررسی سنگین ترین خودروست. همانند وایپر و کورت سریع است و در تست سرعت 400 متر جایگاه دوم را به دست آورد و در تست ترمز ها هم دوم شد. شتاب SL-65 سری Black متوسط است و سیستم توربو آن هم در مقایسه با لامبورگینی و کوروت صدای ناامیدکننده و کمی به پا کرد.

این مرسدس بنز در جاده های خارج شهری هم عملکرد خوبی دارد، اما در کل راننده نمی تواند با ترمز و فرمان ماشین ارتباط خوبی برقرار کند؛ دنده های دستی هم به کندی عوض می شوند. کافی است سیستم کنترل پایداری خودرو را خاموش کنید تا این بنز دود به پا کند. شاسی خودرو نیز کاملا مطمئن و بی خطر است. تنها 350 عدد SL-65 سری Black ساخته خواهد شد که 175 مورد آن برای بازار آمریکا طراحی شده  و با قیمتی بیش از 300,000 دلار خودرویی گران قیمت است.

جایگاه دوم

لامبورگینی 2009 مورسیولاگو LP 640

 توانایی پرداخت قیمت این خودرو را تنها افراد مشهور و ثروتمند دارند، می توانید از بریتنی اسپیرز خواننده آمریکایی بپرسید. واقعیت این است که، همه ما هر سختی را به جان می خریم تا کمی با لامبورگینی مورسیولاگو در فضایی باز رانندگی کنیم. ممکن است پایان راه مورسیولاگو باشد اما هنوز هم طراحی آن حیرت انگیز است و همه را محو خود می کند. در طراحی داخلی از چرم استفاده شده است که در کنار جلوه آلومینیوم به کار رفته در برخی قسمت ها زیبایی دو چندانی پیدا کرده است.

برخی از ارگونومی های کابین عجیب هستند اما هنوز اتاق شیک و زیباییست. ورود و خروج از ماشین به دلیل پایین بودن خودرو برای افراد مسن راحت نیست و برای خارج شدن باید کمی خم شد تا بتوان از درهای قیچی مانندش رد شد. لامبورگینی در تست ترمز 4 متری با سرعت 112 کیلومتر در ساعت عملکرد خوبی نداشت و چهارم شد. لامبورگینی در هر 100 کیلومتر 27 لیتر بنزین مصرف می کند. مورسیولاگو سرگرم کننده ترین خودرو میان رقبایش است. صدای موتور 12V و 6.5 لیتری لامبورگینی بسیار بالاست و برحسب دور موتور، صدایش بیش تر و بیش تر می شود. زمانی که دور موتور از 3,000 دور در دقیقه بالاتر می رود، صدای غرش لامبورگینی شنیده می شود و همینطور که به 8,500 دور در دقیقه می رسد، صدایش بالا و بالاتر می رود. جعبه دنده الکترونیکی لامبورگینی کمی در هنگام دنده عوض کردن صدا می کند، اما عوض کردن دنده ها بسیار سریع انجام می شود. در مسیر مسابقه، سنگینی لامبورگینی (دومین خودروی سنگین در این گروه) احساس می شود.

لامبورینی سر پیچ ها کند است و زمانی که پشت خودرو سر پیچ سر می خورد، به یاد می آوردید که غول فلزی لامبورگینی در عقب قرار گرفته است. فرمان پذیری مورسیولاگو خوب است و ترمزها سطح عملکرد بالایی دارند. سوال اینجاست که چرا لامبورگینی برنده ما نیست؟ خودرویی که در این گروه سریعترین عملکرد را در حرکت روی مسیر مستقیم دارد و بهترین ارتباط را با راننده برقرار می کند. جواب، قیمت 440,460 دلاری مورسیولاگو است.

جایگاه اول

شورولت کوروت ZR1 2009

شاید از خودتان بپرسید دلیل انتخاب ZR1 به عنوان برنده این مقایسه چیست. با پرداخت تقریبا یک چهارم قیمت کمتر از لامبورگینی، می توانید کوروت را سوار شوید که اکثر امکانات و قابلیت های لامبورگیی را دارد. کوروت ZR1 بهترین عملکرد را در تست ترمز داشت و در تست ترمز با سرعت 112 کیلومتر بر ساعت، شورولت کوروت 31 سانتیمتر زودتر از SL-65 متوقف شد. کوروت از نظر مصرف سوخت، با مصرف 20 لیتر بنزین در هر 100 کیلومتر بهترین است.

شاید شتاب اولیه مورسیولاگو را نداشته باشد، اما زمانی که صحبت از قدرت کامل و نسبت آن به وزن خودرو می رسد، شورولت برنده است، چرا که صفر کیلومتر در ساعت را در فاصله 14 ثانیه به 224 کیلومتر در ساعت می رساند. کوروت برای حرکت در بزرگراه خودروی بسیار مناسبی است، شما می توانید صندلی های قابل تنظیم آن را در حالت "تور" قرار دهید و راحتی را احساس کنید. حتی صندوق این شورولت هم  جادارترین میان رقبایش است. کار با سیستم رهیاب کوروت نیز، در مقایسه با SL-65 مرسدس راحت تر است.

شورولت موتور مجللی دارد. ممکن است به روانی موتور V12 لامبورگینی نباشد اما با تناوب دور موتورش و به همراه سر و صدای سوپرشارژ و موتور هشت سیلندر چرخشی وظیفه اش را به خوبی انجام می دهد. فشار آرام پدال گاز، کنترل دقیق تمامی قدرت کوروت را به شما می دهد. استفاده از دنده دستی کوروت ZR1 هم رضایت بخش است. ترمزها، قوی و منظم هستند و پدال ترمز نیز بسیار خوب، تعبیه و ساخته شده است. فرمان پذیری این مدل شورولت کوروت زنده تر از تمامی کوروت هاست و در سر پیچ ها عملکرد چشم گیری دارد، البته راننده با کوروت حس ارتباطی که با لامبورگینی برقرار می کند را ندارد.

 تودوزی تماما چرم اختیاری در هنگام خرید از مدل استاندارد خیلی بهتر و دلچسب تر است. درکل کوروت زیاد هم عجیب و غریب به نظر نمی رسد. اصلا مهم نیست که در طراحی خارجی کوروت چقدر فیبر کربنی استفاده شده یا چه شکلی است، چراکه در جاده شورولت کوروت زیاد می بینید. قیافه کوروت به اندازه کافی خوب است ولی از لحاظ ظاهری در این گروه حرفی برای گفتن ندارد. در کل کسی که بیشتر از 100,000 دلار برای خرید خودرو خرج می کند، انتظار داشتن خودرویی جذاب را دارد.

خودروسازی شورولت ماشینی ساخته که می توان، قدرت زیادش را به نسبت هر جاده ای کنترل کرد و از آن لذت برد. شورولت کوروت حدوداً 187,000 دلار قیمت پایین تری نسبت به رقبا دارد.

آیا شما هم حاضرید درب های قیچی شکل لامبورگینی را با مرسدس SL-65، دوج وایپر، و یا برنده بررسی شورولت کوروت عوض کنید؟