همواره فرود انسان بر سطح مریخ یکی از بزرگ ترین چالش های فضانوردان بوده است. اگر در سال 1969 از افرادی که شاهد فرود آپولو 11 در ماه بودند، این سوال پرسیده می شد که چقدر طول می کشد تا انسان بر سطح مریخ فرود بیاید، بدون شک به دهه 2030 اشاره نمی کردند. بدین منظور، ناسا پس از تشکیل گروه جدید تحقیقاتی خود در ماه ژانویه و تعیین اهداف ماموریت این گروه، به طراحی و تجهیز، Rover، کاوشگر جدید خود پرداخته و درصدد است این کاوشگر را در سال 2020 روانه سیاره سرخ کند.
این کاوشگر جدید در مقایسه با Curiosity، آخرین کاوشگری که به چهارمین سیاره منظومه شمسی فرستاده شده و حدود یک سال بدون کوچکترین مشکلی به جمع آوری اطلاعات پرداخته است، تنها از نظر ظرفیت بار، تجهیزات و نوع ماموریت متفاوت است. بر اساس نظریات دانشمندان ناسا، این کاوشگر با استفاده از تجهیزات خود به تجزیه و تحلیل منطقه فرود، از نظر کانی شناسی و شیمیایی در مقیاس میکروسکوپی و تعیین علایم زیستی می پردازد. به عبارت دیگر، این کاوشگر تاریخچه این سیاره را از آغاز تا کنون از نظر احتمال وجود شرایط آب و هوایی مناسب برای زندگی بررسی می کند. شایان ذکر است که حتی کشف باکتری های فسیل شده در این سیاره، بیانگر قابل سکونت بودن سیاره سرخ برای انسان نیست. اگرچه مهاجرت و سکونت در دیگر سیارات تاکنون به صورت رسمی مطرح نشده است، اما با توجه به شیوه نامناسب زندگی در زمین، وجود سیاره دوم برای حفظ گونه های زیستی امری ضروری است. "جک ماسترد" (Jack Mustard)، مدیر گروه تحقیقاتی جدید ناسا و استاد زمین شناسی دانشگاه براون (Brown)، اظهار داشت: "اگرچه بررسی نتایج کاوشگر Curiosity، از احتمال وجود موجودات مریخی در گذشته خبر می دهد، اما ما با این پیش فرض تحقیقات خود را ادامه نمی دهیم و خودمان به کشف نشانه های حیات می پردازیم". به اعتقاد وی، نتایج حاصل از این تحقیق، پیشرفت چشمگیری در درک شرایط حیات اولیه بر روی کره زمین و احتمال وجود زندگی خارج از جو زمین به شمار می رود. "جیم گرین" (Jim Green)، مدیر بخش سیاره شناسی سازمان ناسا، با ذکر این مطلب که این تحقیق امکان بررسی مشکلات اساسی سکونت و زندگی در دیگر سیارات منظومه شمسی را فراهم می کند، افزود: "نتایج حاصل از این تحقیق، کمک شایانی به پیشرفت علم سیاره شناسی می کند".