مقالات خودرو : اتومبیلرانی : مسابقات کارتینگ (قسمت اول)

مسابقات کارتینگ (قسمت اول)

لذت رانندگی با سرعت در یک مسیر پر پیچ وخم، اتفاقی است که شاید به ندرت برای افراد اتفاق بیافتد. اما با پیدایش رشته های ورزشی مختلف،از جمله اتومبیل رانی، این امکان برای افراد بسیاری فراهم شده است. کارتینگ نیز، که از زیر مجموعه های این ورزش پرهیجان و پرطرفدار می باشد، هیجان رانندگی با سرعت را برای شما فراهم می آورد. در قسمت اول این مجموعه قصد داریم به معرفی رشته کارتینگ، فدراسیون بین المللی، و تاریخچه این رشته در جهان و ایران بپردازیم.

مسابقات کارتینگ که به اختصار به آن کارتینگ می گویند و به عنوان سکوی پرتاب دیگر مسابقات اتومبیل رانی شناخته می شود، در حقیقت رقابتی بین خودروهای چرخ باز کوچک است. این خودروها که با توجه به نوع طراحی آن ها، کارت، گوکارت (go-kart)، و یا کارت گیربکس/دنده ای (gearbox/shifter kart) نامیده می شوند، در پیست های کوتاه با یکدیگر به رقابت می پردازند. کارت ها از نظر سرعت با یکدیگر تفاوت دارند؛ برای مثال سوپرکارت ها تا 260 کیلومتر بر ساعت به پیش می روند، در حالی که حداکثر سرعت گو-کارت ها که به صورت تفریحی در اختیار عموم قرار می گیرند، 25 کیلومتر بر ساعت تخمین زده شده است. حداکثر سرعت یک کارت KF1، مجهز به موتور 125 سی سی دو زمانه و وزن کلی 150 کیلوگرم (با در نظر گرفتن وزن راننده)، 140 کیلومتر بر ساعت می باشد. شتاب 0 تا 100 یک کارت 125 سی سی 6 دنده، با حداکثر سرعت 185 کیلومتر بر ساعت، کمی بیش از 3 ثانیه تخمین زده شده است.

مسابقات کارتینگ برای سنین مختلف و در کلاس های متفاوت برگزار می شود. کارت های در نظر گرفته شده برای کودکان 7-5 سال با حداکثر سرعت 48 کیلومتر بر ساعت، 11-7 سال با حداکثر سرعت 80 کیلومتر بر ساعت، 15-12 سال با کارت های مجهز به موتور 125-100 سی سی و حداکثر سرعت 125 کیلومتر بر ساعت به پیش می روند. در کلاس های بعدی این مسابقات که برای بزرگسالان برگزار می شود، از ماشین هایی با سرعت مشابه اما توانایی تحمل وزن بیش تر استفاده می شود. اگرچه کارت های دنده ای، مجهز به 4 ترمز و از شتاب بیش تری برخوردار هستند، اما به دلیل وزن بیش تر، فرمان پذیری آن ها در پیچ ها کاهش می یابد و همین امر علت خروج ناگهانی کارت از پیچ می باشد. در کارت های دنده ای، مدت زمان ثبت شده برای یک دور کامل، با توجه به تعداد دنده های کارت، بین 5-2 ثانیه ارزیابی شده است.

تاریخچه

آرت اینگلز (Art Ingels)، که در زمینه ساخت و تقویت اتومبیل های مسابقه ای کمپانی Kurtis Kraft از شهرت بسیاری برخوردار است، با ساخت اولین کارت در سال 1956 در کالیفرنیای جنوبی، به عنوان پدر کارتینگ شناخته می شود. با این وجود، کمپانی آمریکایی Go Kart Manufacturing Co، نخستین سازنده خودروهای کارتینگ می باشد (1958). کمپانی مک کالک (McCulloch)، با ساخت یک موتور زنجیری دو زمانه تقویت شده با نام McCulloch MC-10 در سال 1959، به عنوان اولین سازنده موتور اتومبیل  های کارتینگ، وارد عرصه رقابت شد. در دهه 1960، پیشرانه موتورسیکلت ها نیز در کارت ها مورد استفاده قرار می گرفت. پس از آن، چند کمپانی که بیش تر آن ها در ایتالیا قرار دارند، به صورت انحصاری به ساخت موتور کارت های مسابقه ای پرداختند.

فدراسیون بین المللی کارتینگ (IKF)

فدراسیون بین المللی کارتینگ با وضع قوانینی جهت کنترل و نظارت بر مسابقات کارتینگ، در 21 نوامبر 1957 فعالیت خود را شروع کرد. برگزاری مسابقات شرافتمندانه، وضع قوانین منطقی برای مسابقات مختلف، تنظیم برنامه مسابقات به صورت عادلانه، و کاهش خطرات مرتبط با این ورزش، از جمله اهداف این فدراسیون می باشند. به منظور جلوگیری از هرگونه خسارت یا شکایت در خصوص فدراسیون، کلیه داوطلبان، شرکت کنندگان و رانندگان مسابقات کارتینگ موظف به رعایت قوانین، مقررات، و دستورالعمل های فدراسیون می باشند.

مسئولیت حفظ و نگهداری کارت و دیگر وسایل بر عهده مالک/راننده می باشد. وظیفه اصلی مجری مسابقه نیز، تهیه مکان مناسب جهت برگزاری رقابت است. در این میان، IKF به عنوان تنها مرجع وضع قوانین و مقررات مسابقات، از اهمیت بسیاری برخوردار می باشد. نخستین پایه گذاران فدراسیون بین المللی کارتینگ در نوامبر 1957، عبارتند از: فرانک (دافی) لیوینگستون، اسپنسر موری، روی دسبرو، اوتیس پارام، ماروین پچ، دان واتسون، ریچارد ون دویر، ویلیام رولز، و دونالد بابریک. از نخستین اعضای این فدراسیون نیز، می توان به آرت اینگلز، لو بورلی، جان استراوسر، رکس هایس، جیم واکر و ... اشاره کرد. 

برگزاری مسابقات اتومبیل رانی در ایران، به اوایل دهه 1970 بازمی گردد. بانیان این رقابت ورزشی، خارجیان مقیم ایران بودند. پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و یک وقفه 10 ساله، فدراسیون اتومبیل رانی تاسیس و در سال 1991 با فدراسیون موتورسواری ادغام شد و از آن پس، تحت عنوان فدراسیون موتورسواری و اتومبیل رانی جمهوری اسلامی ایران (MAFIRI) به فعالیت خود ادامه داد.

با تلاش مدیران و مسئولان فدراسیون، پیست اتومبیل رانی مجموعه ورزشی آزادی در سال 1995 ساخته شد. یک سال پس از آن، در سال 1996، MAFIRI به عضویت رسمی فدراسیون جهانی اتومبیل رانی درآمد. در حال حاضر، مسابقات اتومبیل رانی در سطح ملی و در 4 رشته رالی، اسلالوم، hill Climb، و آف رود برگزار می شود. در سال 1977، هیئت موتورسواری ایران تحت نظارت سازمان تربیت بدنی، فعالیت خود را شروع کرد و سه سال بعد، در سال 1980، کمیته موتورسواری در این سازمان تاسیس شد. جنگ ایران و عراق، نقطه عطفی در تاریخ این رشته به شمار می رود؛

اعزام نخستین گروه موتورسواران به میدان جنگ، جان تازه ای به رشته موتورسواری و اتومبیل رانی بخشید. از سال 2002 و با حضور سرمربیان و اساتید خارجی، اتفاقات بزرگ و مهمی در تاریخ مسابقات رالی، کارتینگ، و موتورسیکلت سواری به وقوع پیوست که از جمله آن ها می توان به کسب مقام دوم در مسابقات کراس-کانتری ترکیه، مقام اول مسابقات موتورسواری آسیا در سال 2012، و هم چنین جایگاه دهم در رتبه بندی جهانی کارتینگ اشاره کرد.

در قسمت های بعدی این مقالات به بررسی قوانین فدراسیون، انواع کارت ها، مسابقات، و جوایز آن ها می پردازیم. با ما همراه باشید.

با کلیک بر روی تصویر زیر و عضویت در صفحه فیس بوک 1Car، مطالب متنوع سایت را دنبال کنید.