با آغاز پیش فروش محصولات گروه خودروسازی سایپا در روزهای گذشته، پیش بینی شد که قیمت محصولات این خودروساز ایرانی در حاشیه بازار کاهش داشته باشد، اما با این وجود همچنان شاهد اختلاف چند ده میلیون تومانی قیمت خودروهای تولید داخل مابین کارخانه و بازار هستیم و پیش فروش محصولات سایپا نتوانسته اوضاع نابسامان صنعت خودروی کشور را به حالت قبل بازگرداند، هرچند پیش فروش سایپا در کاهش قیمت نسبی محصولات بی تاثیر نبوده است، اما در چنین شرایطی موضوع جالب خرید سهام خودروسازن خارجی نیز توسط برخی افراد مطرح شده است. موضوعی که بررسی آن خالی از لطف نیست.
به گفته این رسانه ها "در مدت زمان فقط یک دقیقه زمان، شش میلیون نفر به حساب شرکت سایپا پول منتقل کردند اين مبلغ براى هر نفر ۲۵ میلیون تومان بوده است يعنى در مجموع ۱۵۰۰۰۰ میلیارد تومان پول به حساب سايپا واريز شده است.
اين مقدار پول بر اساس ارزش فعلي دلار برابر با ١٣ ميليارد دلار است و اگر ارزش فعلى دلار در بازار مبادله اى را اعمال کنیم مى شود ۱۹ میلیارد دلار و اگر اين مبلغ را به قیمت دلار دولتى حساب کنیم ۳۵ میلیارد دلار مى شود.
اگر قصد و نيت مردم سرمايه گذارى بسيار سود آورى باشد با همین مبلغ پول میتوانستند یکى از شرکتهای بنـــز، BMW، لامبورگینی، شورولت، فورد، GMC، تویوتا، KIA و فیات را بطور کامل خریداری كرده و به ایران احضار کنندو علاوه بر اشتغالزائی کل بیکاران جوان متخصص و تحصیل کرده ایران، کسب سود کلان، رونق کامل میشد و دغدغه حداقل دستمزد را هم نمیداشتیم.
ملت از موضوع ناآگاه بودندکه سایپا با همین پول میتواند ۱۵ بار شرکتش را تخريب كند و دوباره از نو بسازد. تولید ۹ سال شرکت پیش فروش شد و زمان تحویل هم به نرخ روز محاسبه قیمت انجام میشود.کلاه از این گشادتر!"
اما مطرح شدن این روایت توسط برخی روزنامه ها و برنامه تلویزیونی حالا خورشید، واکنش هایی را نیز در پی داشته است. برای مثال دكتر حامد پاك طينت در قالب توییتی توضیح داده است که قیمت برند تویوتا در حدود 50 میلیارد دلار تخمین زده می شود و با توجه به ارزش بیش از 450 میلیون دلاری کل دارایی های این شرکت، خرید سهام شرکت های بزرگ بین المللی با بودجه ای 35 میلیارد دلاری کمی دور از واقعیت به نظر می رسد.
خرید سهام خودروسازان خارجی
اما موضوع مهمتر در این رابطه این است که در شرایط تحریم از اساس خرید سهام شرکت های بزرگ بین المللی نمی تواند نفعی برای کشور به دنبال داشته باشد. در واقع انجام چنین معاملات کلانی نیاز به بستر سازی تجاری مناسب و روابط حسنه تجاری دارد و به راحتی انجام نمی شود. از سوی دیگر در صورت انجام شدن و خرید کمپانی های بین المللی توسط سهامداران ایرانی، متاسفانه می توان گفت که به محض اجرایی شدن تحریم ها علیه کشورمان، سهام شرکت های مذکور نیز دچار افت و سقوط شدید شده و عملا سرمایه گذاری انجام شده توسط ایرانیان با توقف فعالیت و ورشکستگی سریع شرکت مذکور از بین خواهد رفت.
البته شکی نیست که در نگاه کلی، سرمایه گذاری برای مشارکت در کمپانی های بزرگ و دستیابی به دانش روز صنعت خودروسازی، بهتر از اختراع مجدد چرخ توسط شرکت های داخلی به نظر می رسد اما نباید از یاد برد که چنین روش هایی نیز به نوبه خود نیازمند ثبات اقتصادی و روابط مناسب بین المللی است که متاسفانه در شرایط فعلی اثری از مهیا بودن چنین بسترهایی دیده نمی شود.