مدیرعاملان سایپا به سرعت تغییر می کنند اما گویا صحبت ها و تفکرات ایشان تغییری نمی کند و همگی پس از مدتی به جای اصلاح ساختار شرکت به تعریف و تکریم از پراید روی می آورند. بیش از دوسال از 19 آبان ماه سال 1395 می گذرد، زمانی که مهدی جمالی، مدیرعامل وقت سایپا در مصاحبه ای اظهار داشت که قیمت و کیفیت پراید در دنیا بی رقیب است و این گفته البته با واکنش جالب کاربران در فضای مجازی روبرو شد که البته چندان با این اظهارات مدیرعامل وقت سایپا موافق نبودند.
این ماجرا گذشت و حدود هشت ماه بعد در مرداد ماه 1396 مدیرعامل سایپا رسما از خروج پراید از خط تولید ظرف ماه های آتی خبر داد. ظاهرا این تصمیم برای توقف تولید این خودرو بی نظیر از نظر قیمت و کیفیت (به گفته مدیرعامل سایپا) به دلیل برنامه سخت گیرانه سازمان استاندارد برای اجرای استانداردهای بیشتر (موسوم به استانداردهای 85 گانه) اتخاذ شده بود، اما در عمل با افزایش شدید نرخ ارز از نیمه دوم سال 96 و بازگشت تحریم های صنعت خودروسازی این تصمیم گیری به دفتر خاطرات پیوسته است و حالا مدیرعامل جدید سایپا که از گروه بهمن به این شرکت راه یافته است، ضمن مقایسه ضمنی قیمت پراید با کالاهایی مانند طلا و تاکید بر عدم افزایش شدید قیمت این خودرو، معتقد است که پراید با خودروهای 6000 دلاری قابل قیاس است.
به گفته محمد رضا سروش در سایپا ۱۷ درصد و در ایران خودرو ۱۵ درصد سهم متعلق به دولت است. کارخانه برای محصول پراید ۲۰۰۰ دلار می‌گیرد در بازار هم قیمت این محصول ۳۲۰۰ دلار است. در اصل پراید یک محصول ۶۰۰۰ دلاری است که اگر با سایر محصولات هم قیمت مقایسه شود، از حداقل کیفیت قابل قبول برخوردار است.
به عبارت دیگر سایپا در حال حاضر پراید را با نصف ارزش 6000 دلاری می فروشد و این رقم را نیز تمام و کمال دریافت نمی کند. در واقع با توجه به ارقام 2000 و 6000 دلار در اظهارات مدیرعامل سایپا، می توان گفت که سهم این شرکت از تولید پراید یک سوم ارزش این محصول است!
شاید گفته آقای سروش در مورد قیمت 6000 دلاری پراید قابل تامل باشد، چرا که در زمان دلار 3800 تومانی (بخوانید 3200 تومانی برای تولیدات صنعتی)، قیمت پراید در حدود 20 میلیون تومان بود و حالا که قیمت دلار برای صنایع خودروسازی به حدود 9000 تومان افزایش یافته، مدیرعامل سایپا قیمت حدود 30 میلیونی پراید را مناسبتر از شرایط قبل ارزیابی می کند.
اما مسئله در مورد توان رقابتی و کیفیت پراید همچنان به قوت خود باقی است. در واقع اگر مدیران خودروسازی معتقدند که پراید با قیمت 6000 دلار از توان رقابت برخوردار است، چرا این خودرو را با همین قیمت راهی بازار کشورهای منطقه یا کشورهای آفریقایی نمی کنند؟
واقعیت این است که شاید خرید پراید برای مصارف سنگین (نظیر استفاده در خطوط تاکسی رانی) با توجه به صفر کیلومتر بودن و هزینه های پایین نگهداری برای برخی از کشورهای فقیر منطقه توجیه پذیر باشد، اما اکثر مردمان جهان (حتی در منطقه خاورمیانه) ترجیح می دهند تا با بودجه 6000 دلاری به سراغ خودروهای دست دوم از شرکت های معتبر بروند و عطای سواری با خودرویی همچون پراید را به لقایش ببخشند. این واقعیت در خصوص مشتریان ایرانی هم وجود دارد اما متاسفانه مسئولان صنعتی کشور و مدیران خودروسازی مصرند تا چشم خود را بر روی این واقعیت ببندند.