بعد از آخرین مهلتی که خودروسازان در ابتدای سال‌جاری برای تولید خودروهای یورو4 از دولت گرفتند، ابتدای سال 93 زمان اجرای این استاندارد اعلام شد. بر همین اساس اگر خودروسازان خوش قول باشند ممکن است داستان چند ساله استاندارد یورو4 ابتدای سال آینده به خوشی پایان یابد، اما با پایان این داستان چه چیزی نصیب مشتریان می‌شود؟ با توجه به بحث‌های فراوانی که هر سال با اوج گرفتن آلودگی هوا مطرح است، این‌گونه تصور می‌شود که استاندارد یورو4 می‌تواند پایانی باشد بر آلودگی هوا، اما به نظر می‌رسد این داستان خوش همراه با افزایش هزینه‌هایی برای مشتریان باشد. این گمانه از آنجایی سرچشمه می‌گیرد که سوخت مطابق با استاندارد یورو4 هنوز به صورت سراسری در کشور توزیع نشده است تا آنجا که چندی پیش رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست پیشنهاد واردات سوخت مناسب را برای کنترل آلودگی هوا مطرح کرد. بنابراین، به نظر می‌رسد در این میان تنها مشتریان هستند که باید هزینه‌ای اضافه (چیزی حدود 700 هزار تومان) بابت تحویل خودرو یورو 4 به خودروساز بپردازند.
هرچند خودروسازان برای چند سال متوالی اجرای استاندارد یورو4 را به تاخیر انداختند؛ اما چنانچه آنها از ابتدای سال آینده تمام محصولات خود را با استاندارد یورو4 تولید کنند ضرری را متحمل نمی‌شوند، زیرا به هر حال هزینه اجرای استاندارد یورو4 را از مشتری دریافت خواهند کرد؛ اما در نهایت مشتری می‌ماند و خودرویی که سوخت مناسب برای آن به میزان کافی وجود ندارد. بر این اساس، دبیر انجمن خودروسازان نیز چندی پیش در یک مناظره تلویزیونی عنوان کرده بود که چنانچه یک خودرو یورو 4 با سوخت استاندارد کار نکند، استاندارد آن بعد از 15هزار کیلومتر کار کردن به علت خراب شدن کاتالیست به یورو 2 می‌رسد و اثر مثبت خود را از دست می‌دهد. در نهایت در سایه توزیع نشدن سراسری سوخت استاندارد (حتی در کلان‌شهرها) این سوال مطرح است که اگر خودروسازان محصولات خود را با استاندارد یورو4 به تولید برسانند، این استاندارد واقعا در کاهش آلودگی هوا اثرگذار خواهد بود یا در نهایت تنها بار اجرای آن بر دوش مشتریان می‌ماند؟ شاید اگر خودروسازان در موعد مقرر این استاندارد را به اجرا درآورده بودند، این اقدام آنان اهرمی می‌شد برای تولید و توزیع سراسری سوخت استاندارد، اتفاقی که هنوز رخ نداده‌است.