اقتصاد نیوز نوشت:حضور قدرتمند چین در صنعت کفش و پوشاک ایران سبب شده بود تا برخی از تولید کنندگان اصیل پوشاک در کشور نتوانند محصولی قابل رقابت با شرقی هایی که سرعت شان در فتح بازارها غیر قابل کنترل بود، تولید کنند.
خودروسازان چینی در شش ماه نخست امسال 45 هزار دستگاه انواع خودرو سواری در کارخانه‌های کشور مونتاژ کرده‌اند تا بدین صورت 10 درصد از کل تولید خودرو در ایران را طی این مدت به نام خود کنند.
آخرین ماه‌های مدیریت منوچهر منطقی بر ایران خودرو بود که نام چین بر سر زبان اهالی کیلومتر 14 جاده مخصوص کرج افتاد. آن روزها پژو در اوج قدرت خود محصولاتش را در ایران به تولید می‌رساند و در 1387 با فرستادن مدیر عاملش به ایران، جشن بیستمین سالگرد همکاری خود با ایرانیان را جشن گرفت. طبیعی بود که در این میان باز شدن پای تازه واردهای چینی به صنعت خودرو ایران یک شوخی تلخ بیشتر نبود.
آن روزها با افزایش درآمدهای نفتی، انبوهی از کالاهای چینی به بازار کشور سرازیر شده بود مناطق آزاد کشور را تحت سیطره خود قرار داده بود. حضور قدرتمند چین در صنعت کفش و پوشاک ایران سبب شده بود تا برخی از تولید کنندگان اصیل پوشاک در کشور نتوانند محصولی قابل رقابت با شرقی هایی که سرعت شان در فتح بازارها غیر قابل کنترل بود، تولید کنند.
در آن زمان مدیری از صنعت خودرو شاید جرات نمی کرد به وضوح از همکاری با چینی‌ها سخن به میان آورد. مدیریت وقت ایران خودرو معتقد بود که خودروسازی چین دارای توانمندی‌هایی است که اگر با توانایی‌هایی که ایران در عرصه این صنعت به دست آورده، ادغام شود، اتحاد استراتژیک مستحکمی شکل می گیرد. حتی این بحث نیز به وجود آمد که خودرو جایگزین پیکان را چینی ها با کمک ایران خودرو خواهند ساخت.
مذاکرات آن روزهای ایران خودرو با شرکت چری چین به جایی نرسید و این شرکت که رفته رفته جای خود را در میان غربی ها باز می کرد توانست در اندک زمانی با افزایش تولید خودرو در مدل های مختلف نامی را در میان برندهای بزرگ صنعت خودرو جهان از آن خود کند.
اینجا بود که شرکت مدیران‌خودرو به عنوان خودروساز بخش خصوصی با این شرکت وارد مذاکره شد و خودرو ام وی ام که از آن به عنوان ماتیز چینی یاد می شد را به تولید رساند.
سر و کله لیفان هم بعد از چری پیدا شد. چینی ها این شرکت را به عنوان سازنده موتور سیکلت می شناسند. روزی که لیفان وارد ایران شد کمتر کسی فکر می کرد این شرکت نوپا که از موتور سیکلت سازی به خودروسازی روآورده بود در عرض 5 سال بتواند شعبات تولید خودرو را در نقاط مختلف دنیا از جمله اروپا تاسیس کند.
اولین باری که نام این لیفان بر سر زبان ها افتاد به سال های 87 و 88 برمی گردد که طی قراردادی با شرکت کرمان موتور پا به عرصه خودروسازی کشورمان گذاشت. آن روزها فضا به گونه ای بود که کمتر کسی حاضر می شد حتی درباره خرید خودرویی چینی فکر کند.
در این شرایط دو خودروساز بزرگ ما کمکاکان با استفاده از درآمدهای سرشار نفتی در نیمه دوم دهه 80 به فکر تولید خودروهای ملی بودند و روز به روز مراسم هایی را به پا می کردند و پرده ای از محصولی ملی را کنار می زدند.
تا آن زمان شاید کمتر کسی متوجه حرکت خزنده چینی ها در صنعت خودرو بود و گمان نمی کرد این صنعت با نزدیک به نیم قرن سابقه پس از آنکه از ژاپن و کره و مالزی عقب افتاد از چین تازه وارد نیز عقب تر بیافتد.
حال چینی‌ها رسما وارد صنعت خودرو ایران شده اند و تقریبا در تمام کارخانه‌های خودروسازی ایران خط تولید به راه انداخته‌اند. آنها 10 درصد از تولید داخل را به خود اختصاص داده‌اند و در شش ماه نخست امسال 45 هزار خودرو در ایران مونتاژ کرده‌اند.
چینی‌ها در حالی صنایع خودروسازی در کرمان را به مرکز تولید خود تبدیل کرده‌اند که در گذشته خودروسازانی نظیر دوو، هیوندایی و فولکس در این استان به تولید خودرو می‌پرداختند. حال سوال اینجاست که در دوران پساتحریم، تاکتیک چینی‌ها برای بقا در بازار خودرو ایران چه خواهد بود و آنها چگونه خواهند توانست سهم خود از بازار خودرو ایران را که به سختی به دست آورده‌اند، حفظ کنند.