مکلارن P1 حاصل 50 سال تجربه در مسابقات اتومبیل رانی و خودروهای شهری است. اگرچه 20 سال پیش سوپرخودروی پرقدرت مکلارن F1 ارائه شد اما اکنون تولید مکلارن P1، سرآغاز انقلاب جدیدی در این کلاس از اتومبیل ها است. چیزی که باید در مورد این سوپرخودرو دانست این است که مکلارن P1 چیزی بسیار متفاوت با تصویری است که توسط شرکت ارائه شده است، زیرا در عکس هرگز نمی توان زیبایی ها و ابعاد واقعی یک اتومبیل را به تصویر کشید. آن چه در عکس دیده می شود، در حقیقت همان مدل 12C است، با این تفاوت که مجموعه بدنه اسپرت به آن اضافه شده است.
البته صرفاً با تفسیر عکس می توان چنین تصوری از مکلارن P1 پیدا کرد. در حقیقت باید گفت که این خودرو رویایی تر، جذاب تر، و متفاوت تر از مدل 12C و حتی هر سوپر ماشین دیگری است. 1Car نیز معتقد است، زبان کلمات برای به تصویر کشیدن زیبایی این خودرو قاصر است و هر کس در نگاه اول، حداقل به مدت نیم ساعت به این شاهکار خیره خواهد ماند. از آن جا که هنوز بسیاری از اطلاعات و مشخصات فنی این خودرو در دسترس نیست، صحبت گسترده ای راجع به ابعاد فنی آن نمی توان کرد.
تقویت و استحکام سقف این خودرو باعث شده است تا هوای بیش تری از نقاط مرکزی و کناری به داخل موتور جریان پیدا کند. گفتنی است، در این خودرو بیش از هر خودروی دیگری از فن آوری های به کار گرفته شده در خودروهای فرمول 1 استفاده شده است. به ادعای مکلارن، نسبت قدرت موتور به وزن در این سوپرخودرو چیزی در حدود 600 اسب بخار به ازای هر تن است. اگرچه هنوز اطلاعات دقیقی در مورد وزن این خودروی جدید در دست نیست، اما به طور حدسی می توان گفت وزن آن چیزی در حدود 1350 کیلوگرم باید باشد.
مدت هاست سر زبان ها افتاده است که تیم طراحی پورشه سخت ترین کار را پیش رو دارد تا بتواند مدل طراحی جدید 911 را کاملاً شبیه به ساختار اصلی یک 911 در بیاورد. اما در حقیقت باید گفت که سخت ترین کار به عهده تیم طراحی مکلارن است، چون علاوه بر حصول تمام و کمال زیبایی های مورد انتظار در این خودرو، باید تمام نکات مربوط به تونل باد نیز در نظر گرفته شود. با این حال، این خودرو از نقطه نظر آیرودینامیکی، بیش ترین پیشرفت را داشته است.
بر روی هر درب این خودرو، سه ورودی وجود دارد که از بخش جلو به عقب امتداد یافته اند. این ورودی ها به احتمال زیاد وظیفه خنک نمودن موتور واقع در پشت خودرو را بر عهده دارند. برخلاف خودروی افسانه ای سه سرنشین مکلارن F1 که فرمان در وسط قرار دارد، ظرفیت سرنشین مکلارن P1 دو نفر است. اعمال این تغییر دلایل مختلفی دارد که مهم ترین آن ها قوانین ترافیکی و امنیتی است. از طرفی وجود سه صندلی در این خودرو، آن را طویل تر و عریض تر می کند.
مکلارن P1 از نمای جلو همانند یک هواپیمای جنگنده به نظر می رسد. اگرچه در عقب این خودرو، شیشه کار نشده است، اما جهت ورود نور به داخل خودرو، روی سقف آن از دو صفحه شیشه ای استفاده شده است. علاوه بر وجود شکاف دهنده هوا در جلو، در بخش عقب نیز شکاف دهنده هایی تعبیه شده است که این امکان برای اولین بار در صنعت خودروهای شهری گذاشته شده است. به نظر می رسد الگوی این مدل، مستقیماً برگرفته از الگوی مدل GT3 باشد. اگرچه حدس هایی نیز راجع به عملکرد آن زده شده است و گمان می رود که از مدل GT3 الگوگیری شده باشد، اما مکلارن در مورد سیستم تعلیق تا حدودی محافظه کاری کرده است. البته بهتر است که سیستم تعلیق آن هیدرولیک باشد تا بتوان ارتفاع خودرو را جهت جلوگیری از برخورد شکاف دهنده های هوا با موانع تنظیم کرد.
به گفته مکلارن، مدلی که به زودی رونمایی خواهد شد، اسپرت مسابقه ای است و ارتفاع آن چند سانتی متر پایین تر از حالت عادی می باشد. از نمای عقب، چراغ های عقب و راهنماها مشکی رنگ هستند و بدین ترتیب نمای خشمگین تری را به خودرو داده اند. گفتنی است وجود یک بال بسیار بزرگ در عقب به تکامل خط و خطوط زیبای بدنه کمک بسیار زیادی کرده است. این بال را می توان در دو حالت تنظیم کرد که حالت اول 120 میلی متر و حالت دوم 300 میلی متر ارتفاع دارد. شایان ذکر است همانند آن چه که در مدل 12C وجود دارد، این بال با چرخش 29 درجه ای به سمت جلو می تواند به عنوان یک ترمز بادی ایفای نقش کند.
چیزی که بیش از شکاف دهنده های بزرگ در این خودرو مشکل آفرین هستند، صفحات کناری خودروست. صفحاتی بزرگی که خودرو را بسیار عریض تر کرده اند و احتمال برخورد با موانع سر راه بسیار بالاست. از دیگر اشکالاتی که می توان در مورد طراحی مکلارن P1 یاد کرد، شکل چراغ های جلو می باشد که در حقیقت نقطه ضعف مکلارن به شمار می رود. همین طور شکل ورودی های هوا روی کاپوت و درب ها نیز در حوزه ضعف قرار دارد.
همان طورکه گفتیم اطلاعات فنی جامعی راجع به این خودرو در دست نیست و هنوز هیچ کس نمی داند توان، حداکثر سرعت، و حتی نوع موتور آن چیست! تنها چیزی که شرکت خودروسازی مکلارن رسماً اعلام کرده است این است که تیم طراحان این خودرو هرگز به دنبال پیشی گرفتن از بوگاتی ویرون نیستند، زیرا دستیابی به سرعت بالا در هنگام حرکت در یک خط مستقیم کار بسیار ساده ای است! چالش اصلی، تولید بهترین خودرو برای رانندگی کردن است. بنابراین این طور می توان نتیجه گیری کرد که تیم طراحان مکلارن P1 به جای تولید یک موتور V شکل با تعداد سیلندرهای زیاد، به دنبال برتری در پیست هستند. اما کدام پیست؟ البته که معروف ترین پیست ها، پیست نوربرگرینگ (Nurburgring) است، اما به نظر می رسد که هدف مکلارن پیست لیمانز (Le Mans) باشد چون مدل افسانه ای F1 در این پیست موفقیت های بزرگی کسب کرده است. به هر حال مکلارن ادعا می کند که مدل P1 بهترین خودروی شهری ـ مسابقه ای خواهد بود که تاکنون تولید شده است. اما نظر شما چیست؟ آیا فکر می کنید مکلارن P1 بتواند به عنوان رقیب قدرتمندی در میان سایر سوپرخودروها ظاهر شود؟