تویوتا لندکروزر پرادو 2018 دستخوش تغییرات زیادی نشده است. از این جهت به پورشه 911 شباهت دارد، چرا که احتیاج به تغییرات دراماتیک و طراحی مجدد ندارد. مردم آن را می‌خرند چرا که یک پرادو است. این خودرو بر روی یک شاسی فریم-نردبانی سوار شده و به اندازه کافی با تکنولوژی های آفرودی مملو شده است تا در هنگام صعود از یک مسیر کوهستانی، از نوشیدنی‌های خنک موجود در سردکن تعبیه شده در کنسول میانی، لذت ببرید.
برای سال 2018، پرادو چهره‌ای جدید یه خود گرفته که شامل درب موتور جدید، چراغ‌های جلویی اصلاح شده به اضافه یک گارد میله‌ای برای ارتقای قابلیت‌های آفرود، می‌شود. چراغ‌های عقب نیز اندکی تغییر یافته‌اند.
در داخل کابین با یک کنسول میانی و اهرم تعویض دنده اصلاح شده روبرو هستیم.
تویوتا به این خودرو امکاناتی نظیر ترمز خودکار اضطراری، تشخیص عابر پیاده، کروز کنترل فعال، هشدار انحراف از مسیر و نوربالای خودکار را اضافه نموده است.
کلیه قیمت‌ها با کاهش مواجه شده و بهای تویوتا پرادو GX مجهز به گیربکس دستی از 53,490 دلار استرالیا شروع می‌شود. پرادو GXL با گیربکس دستی، 59,990 دلار آب می‌خورد و VX نیز قیمتی معادل 73,990 دلار دارد. اما ارزش نمونه مورد بررسی یعنی کاکادو از 84,490 دلار آغاز می‌شود.
اگرچه مدل‌های VX و کاکادو تنها با گیربکس اتوماتیک عرضه می‌شوند، اما نسخه‌های GX و GXL علاوه بر گیربکس دستی شش سرعته، با پرداخت مبلغ 3000 دلار به گیربکس شش سرعته اتوماتیک مجهز خواهند شد. تنها آپشن ارائه شده برای کاکادو، رنگ پریمیوم آن است که 550 دلار هزینه دربردارد.
کاکادو از مدرنترین سامانه چهار چرخ محرک ساخت تویوتا بهره می‌برد. لیست امکانات استاندارد پرادو. کاکادو شامل موارد ذیل می‌شود:
رینگ‌های 18 اینچی آلیاژی، هفت صندلی با قابلیت تنظیم الکتریکی، سیستم ورود و استارت هوشمند، مسیریاب ماهواره‌ای، چراغ‌های جلویی Bi-LED، ریل سقفی و رکاب جانبی، شیشه دودی، کنترل سه‌گانه سیستم تهویه، قفل دیفرانسیل عقب، صندلی‌های چرمی جلو و عقب مجهز به گرمکن، صندلی‌های جلو مجهز به تهویه، سیستم صوتی با 14 بلندگو، مانیتور پانوراما، سیستم تعلیق دینامیک جنبشی، سیستم MTS، کنترل خزش، مونروف، سیستم اطلاعات سرگرمی بلو-ری به همراه سه عدد هدست وای فای.
نیروبخش تویوتا پرادو کاکادو همان پیشرانه 4 سیلندر توربوشارژ دیزلی به حجم 2.8 لیتر است که در مدل سال قبل نیز حضور داشت. توان خروجی این پیشرانه برابر 174 اسب بخار و گشتاور حاصله نیز معادل 450 نیوتن-متر است که از طریق گیربکس شش سرعته اتوماتیک به هر چهار چرخ منتقل می‌شود. مصرف سوخت ترکیبی این پیشرانه چیزی در حدود 8 لیتر بر صد کیلومتر بوده که برای خودرویی به این قد و قواره کاملا مناسب است.
در طراحی داخل کابین و بویژه داشبورد از خطوط تیز و شکسته استفاده شده است. صندلی‌ها کاملا راحت هستند و سرنشینان ردیف دوم از نظر فضای پا و سر هیچ مشکلی نخواهند داشت. سیستم اطلاعات سرگرمی کمی مایوس‌کننده است. صفحه نمایشگر لمسی 8 اینچی در نگاه اول خوب به نظر می‌رسد اما کارکردن با آن در حین حرکت سخت است و فاقد تکنولوژی‌های مدرنی همچون اپل کارپلی و اندرویداتو است. تجربه استفاده از سیستم تشخیص صدا نیز جز ناامیدی چیزی در پی نخواهد داشت.
شاید بزرگترین تغییر پرادو، افزایش ظرفیت یدک‌کشی آن است. اینک ظرفیت یدک‌کشی پرادو از 2500 به 3000 کیلوگرم در حالت ترمزدار و 750 کیلوگرم در حالت فاقد ترمز، رسیده است.
گشت و گذار در سطح شهر با پرادو بسیار لذت بخش است و سواری راحتی را ارائه می‌دهد که قطعا بخشی از علت آن به سیستم تعلیق برمی‌گردد. این سیستم در جلو به صورت جناقی دوبل مستقل با فنرهای پیچشی بوده و در قسمت عقب، بازویی پنج اتصاله که با بسیاری از بروزترین تکنولوژی‌های مرتبط با سیستم تعلیق، همراه شده است. همچنین سیستم هیدرولیکی تعلیق دینامیکی جنبشی که از ابداعات استرالیایی‌هاست، در بخش بالایی میله‌های تعادل نصب شده و هنگام عبور از پیچ‌ها، مانع از تحرکات جانبی خودرو می‌شود؛ در نتیجه تعادل خودرو در سر پیچ بسیار بهبود می‌یابد. حالات متفاوت رانندگی که موجب تغییر در تنظیمات سیستم تعلیق و حساسیت دریچه گاز خودرو می‌شوند، شامل پنج حالت اکو، کامفورت، نرمال، اسپرت و اسپرت پلاس، است.
سیستم فرمان این خودرو از نوع هیدرولیکی معمولی بوده و در نتیجه تجهیزاتی همچون، پارک شبه‌خودکار، فرمان با مقاومت قابل تنظیم و سامانه نگهدارنده بین خطوط، در این خودرو قابل نصب نیستند. با وجود غیرالکتریکی بودن سیستم فرمان، این سامانه در رانندگی شهری بسیار نرم و سبک عمل نموده و در بزرگراه، همچنین در مسیرهای آفرود بسیار پاسخگو و دقیق است. با توجه به وزن 2455 کیلوگرمی کاکادو، شتاب صفر تاصد این خودرو برابر 15 ثانیه است که قاعدتا با توجه به تعداد سیلندرها و وزن خودرو، چندان هم بد به نظر نمی‌رسد. در عوض میزان مصرف سوخت آن بسیار مناسب است و طبق ادعای تویوتا برابر 8L در 100km است که البته تیم ما بعد یک روز کامل گشت زدن در انواع و اقسام جاده‌ها، توانست به رقم متوسط 10L/100km دست پیدا کند.
در مسیرهای خاکی و در حالیکه با سرعت بالاتر از 80 کیلومتر بر ساعت در حرکت هستید، سیستم کنترل پایداری، اطمینان خاصی را در شما پدید می‌آورد. کیفیت سواری در حد خوبی است و اثری از انتقال ضربات مهلک به داخل کابین وجود ندارد.
آفرود جایی است که پرادو در آن بسیار درخشان عمل می‌کند. عمق نفوذ در آب برابر 700میلیمتر، ارتفاع کف خودرو از سطح زمین مساوی 220 میلیمتر و زوایای approach/departure آن برابر 30.4 و 23.5 درجه است. با دو مخزن به حجم 87 و 63 لیتر، خیالتان از بابت سوخت خودرو در طی آفرود راحت خواهد بود.
تجهیزات سامانه چهارچرخ محرک شامل مواردی مانند: یک گیربکس دامنه کوتاه، قفلهای دیفرانسیل مرکزی و عقب، سیستم مالتی تررین و کنترل خزش است. سیستم مالتی تررین دارای حالتهای مختلفی بوده که برحسب نوع مسیر آفرود، می‌توان هرکدام را برگزید و با استفاده از آن، بهترین حالت رانندگی آفرود منطبق با آن مسیر را تجربه نمود. سیستم کنترل خزش هم با استفاده از سامانه کنترل پایداری، سرعت خودرو را در مسیرهای شیبدار کنترل می‌نماید. در ضمن، تویوتا پرادو در عبور از آبی به عمق 50 تا 65 سانتیمتر هیچ گونه مشکلی نداشت و بخوبی از عهده آن برآمد.
پرادو انصافا یک خودروی عالی برای عبور از هر گونه مسیری که شما بخواهید، است. پرادو کاملا راحت بوده و رانندگی با آن آسان است. اگر با قیمتش مشکلی ندارید و عاشق آفرود هستید، پس حتما آن را تهیه نمایید.