اعداد به ندرت دروغ میگویند، و اعدادی که در سال 2011 توسط موسسه بیمه ایمنی بزرگراه ها (IIHS) اعلام شده اند، نشان میدهند که دوربین های چراغ قرمز واقعا باعث نجات جان انسان ها میشوند. دوربین های چراغ قرمز تصویر افرادی که از چراغ قرمز عبور میکنند را گرفته و ضبط میکنند. این تحقیق نشان میدهد که در تقاطع هایی که مجهز به این دوربین هستند، میزان قانون شکنی افت داشته است. نتیجتا، تعداد تصادفات نیز کاهش یافته و تعداد قربانیان نیز به همین منوال افت پیدا کرده اند. در حالیکه منطق بسیار ساده است، تخلف کمتر، تصادف کمتر و مرگ کمتر منتقدان بر این باورند که هدف استفاده این دوربین ها از افزایش ایمنی تبدیل به تاکتیکی برای جذب بودجه بیشتر در بیش از 500 شهری که در کل کشور این دوربین ها در آنها استفاده میشود گردد. این در حالی است که یک تحقیق کالج سلامت عمومی دانشگاه فلوریدای جنوبی، ادعا میکند که دوربین ها تحت شرایط خاصی باعث افزایش تصادفات و احتمالا تلفات نیز میشوند. هنوز از زمانی که اولین دوربین چراغ قرمز در بیش از یک دهه قبل نصب شده است، کمک شایانی به کاهش تصادفات در تقاطع ها همانند دیگر نقاط که در شهر ها نصب شده اند کرده اند. در حالیکه استفاده و حضور آنها همچنان قابل بحث است، نتایج IIHS نشان میدهد که دوربین ها موثر هستند.
اگر بخواهیم به صورت کلی صحبت کنیم، دوربین های چراغ قرمز بخشی از یک سیستم به هم پیوسته هستند که خود از سه جزء اصلی تشکیل شده است: دوربین، فعال کننده و خود چراغ های توقف. فعال کننده، که معمولا یک کویل یا سیم پیچ القایی است، در خط توقف و زیر زمین دفن شده است، وقتی که چراغ قرمز است و یا حتی زرد، جریان برق در داخل کویل عبور میکند. این جریان یک میدان مغناطیسی که با بدنه فلزی خودرو واکنش میدهد، ایجاد میکند. تغییرات در این میدان مغناطیسی، مانند رد شدن از چراغ قرمز وقتی که هنوز روشن است، باعث روشن شدن یک سوییچ میشود، در مقابل این سوییچ 2 تا از 4 دوربینی که معمولا در هر گوشه تقاطع قرار دارند را فعال میکند. دوربین ها عکس پلاک خودروی متخلف و صورت راننده را میگیرند، تصویر گرفته شده مورد برسی قرار میگیرد و یک جریمه برای خاطی ارسال میگردد. پیشرفت های اخیر در تکنولوژی کارهایی فراتر از فعال کردن یک میدان مغناطیسی را انجام میدهند و امکانات بیشتری را به این سیستم افزوده اند. بعضی از دوربین ها حالا میتوانند از تقاطع یک نظارت ویدیویی ثابت داشته باشند و میدانند چه زمانی یک راننده از چراغ قرمز عبور کرده است.
علاوه بر این قابلیت محاسبه سرعت خودرو را نیز دارند که به مسئولان این شانس را میدهند که در صورتی که خودرو بیش از سرعت مجاز در حرکت باشد برای هر دو تخلف جریمه صادر کنند. مطابق تحقیقات IIHS، دوربین های چراغ قرمز در طول زمان این تحقیق که 5 سال به طول کشیده است، باعث نجات بیش از 150 نفر شده اند، این تحقیق در 13 شهر بزرگ ایالات متحده آمریکا متمرکز بوده است. این تحقیق همچنین اضافه میکند، در صورتی که در 99 شهر بزرگ دیگر کشور نیز این دوربین ها نصب میشدند، تعداد افرادی که نجات پیدا میکردند به بیش از 800 نفر افزایش پیدا میکرد. به بیان دقیقتر، این تحقیق نشان داد که دوربین ها نرخ تلفات ناشی از گذشتن از چراغ قرمز را تا 24 درصد کاهش داده اند، و اثر ضمنی در کاهش کل تصادفات مرگبار در تقاطع های چراغدار به میزان 17 درصد داشته اند. برخی تحقیقات نتایجی مغایر با نتایج IIHS را نشان میدهند. همانطور که در ابتدای این مقاله گفتیم، یک گزارش از کالج سلامت عمومی دانشگاه فلوریدای جنوبی، که در سال 2008 در نشریه سلامت عمومی فلوریدا چاپ شد، ادعا کرده است که دوربین های چراغ قرمز، بیشتر از آنکه از تصادف جلوگیری کنند باعث بروز آن میشوند.
با توجه به نتایج حاصل از تحقیقات IIHS در سال 2002، نویسندگان مقاله چنین نتیجه گرفتند که رانندگان سالمند اغلب به اندازه کافی برای توقف سریع واکنش نشان نمیدهند و این زمان کاهش یافته برای واکنش، به علاوه سرعت بالای واکنش دوربین، باعث بروز تصادفات بیشتری میشود برای اینکه رانندگان تلاش میکنند تا سریع تر متوقف شوند. در مطالعات دانشگاه فلوریدای جنوبی پیشنهاد شده است که تقاطع ها مجددا مهندسی و طراحی شوند، زمان روشن ماندن چراغ زرد افزایش یابد و موارد دیگری که منجر به کاهش تصادفات در تقاطع های چراغ دار میگردد، اعمال شود. نامه هایی که بر اساس مطالعات دانشگاه فلوریدای جنوبی و تحقیقات IIHS به این دو ارگان ارسال شده اند، هر دو گزارش را هم پشتیبانی کرده و هم مورد انتقاد قرار داده اند. ایده اینکه دوربین های چراغ قرمز باعث نجات جان انسان ها میشود جای هیچ شک و تردیدی ندارد. مهم نیست که اعداد و آمار چگونه و با چه دیدگاهی تفسیر میشوند، واقعیت این است که مردمی هستند که در خیابان ها راه میروند یا رانندگی میکنند و ادامه حضورشان در خیابان وابسته به این دوربین ها است.