خودروها چگونه خودشان را پارک می‌کنند؟

این روزها، پارک دوبل برای بسیاری از راننده ها تبدیل به کاری سخت و دشوار شده است چون در شهرهای بزرگ جای پارک بسیار کم است و راننده ها مجبورند خودرو خودشان را داخل یک فضای کوچک بگنجانند. این کار واقعاً راحت نیست و علاوه بر این که باعث می‌شود ترافیک گره بخورد، گلگیرها و صد البته، اعصاب را هم خرد می‌کند. خوشبختانه، تکنولوژی برای این مشکل، یک راه حل پیدا کرده است و این روزها خودروها خودشان را پارک می‌کنند. مجسم کنید که یک جای خالی پیدا می‌کنید و به جای این که خودرویتان را به جلو و عقب حرکت بدهید، فقط یک دکمه را بفشارید و راحت به پشتی صندلی تکیه بدهید. خودروسازان نیز این نیاز مشتریان را درک کرده‌ و اقدام به تولید چنین خودروهایی کرده‌اند. افرادی که در شهرهای بزرگ زندگی می‌کنند، هر روز باید پارک دوبل را انجام بدهند و برداشتن این وظیفه دشوار و استرس آور از دوش آن ها می‌تواند کار بسیار جالبی باشد. می‌توان گفت خودروهایی که خودشان را پارک می‌کنند هم مشکل ترافیک را حل می‌کنند و  هم باعث می‌شوند استرس کمتری به راننده ها وارد شود. از طرفی، نیاز نیست راننده ها نگران مشکلات مربوط به بیمه و هزینه های آن باشند.

فناوری پارک خودکار

فناوری پارک خودکار بیشتر برای انجام پارک دوبل مورد استفاده قرار می‌گیرد (هر چند کمپانی بی ام و برای پارک در فضاهای عمق دار، مانند پارکینگ های کوچک نیز از آن استفاده کرده است). پارک دوبل، یعنی پارک کردن خودرو بین خودروهای دیگری که کنار جدول پارک کرده اند. بعضی افراد به فضایی حدود 1.80 متر بیشتر از طول خودرو خودشان نیاز دارند تا بتوانند پارک موفقی داشته باشند، ولی راننده های حرفه‌ای برای انجام این کار به فضای کمتری نیاز دارند. برای یک پارک دوبل موفق، راننده باید این پنج مرحله را انجام بدهد:

1. از فضای خالی بگذرد و کنار خودرویی که جلو آن پارک کرده است، بایستد.

2. فرمان را به طرف جدول بپیچد و دنده عقب با زاویه 45 درجه به طرف جدول برود.

3. وقتی چرخ های جلو مقابل چرخ های عقب خودرو پارک شده قرار گرفتند، فرمان را صاف کند و به حرکت رو به عقب ادامه دهد. 

4. در حالی که مراقب پشت سر است تا بیش از حد به خودرو پارک شده در عقب نزدیک نشود، فرمان را در جهت عکس جدول بچرخاند و انتهای خودرو خودش را درون فضای خالی بگنجاند.

5. در نهایت، راننده چند بار جلو و عقب می‌رود تا با فاصله ای حدود 30 سانتی متر، در پشت خودرو جلویی متوقف شود.

خودروهایی که در بازار موجودند و به طور خودکار پارک می‌کنند، این کار را به صورت کاملاً اتوماتیک انجام نمی‌دهند ولی پارک کردن را برای راننده بسیار آسان می‌کنند. در این گونه خودروها، باز هم نیاز است تا راننده با فشردن و رها کردن ترمز، سرعت خودرو را تنظیم کند. در حالی که راننده این کار را انجام می‌دهد، کامپیوتر خودرو، هدایت آن را بر عهده می‌گیرد. خودرو در کنار خودرو جلویی متوقف می‌شود، سپس یک سیگنال هشدار دهنده به راننده می‌گوید که چه وقت باید توقف کند. بعد از این مرحله، راننده دنده عقب را جا می‌زند و ترمز را آرام  رها می‌کند. کامپیوتر هدایت فرمان برقی را در دست می‌گیرد و خودرو را درون فضای خالی جا می‌دهد. وقتی خودرو در فاصله مناسبی با خودرو جلویی قرار گرفت، یک سیگنال هشدار دیگر به راننده می‌گوید که باید توقف کند و دنده جلو را جا بزند. در این زمان، خودرو کمی به جلو حرکت می‌کند تا در فاصله مناسبی قرار بگیرد. آخر سر نیز یک سیگنال دیگر به راننده می‌گوید که پارک کردن با موفقیت انجام شده است. در نسخه‌ای از تویوتا پریوس که به بازار انگلستان عرضه شده است، یک نمایشگر بزرگ که روی داشبورد قرار گرفته است همه علائم هشدار دهنده را به راننده می‌دهد. سیستم های مختلف پارک خودکار، برای تشخیص دادن اجسام اطراف خودرو از روش های متفاوتی استفاده می‌کنند. برخی خودروها، دارای حسگرهایی در اطراف سپرهای جلو و عقب هستند که هم به عنوان گیرنده و هم فرستنده عمل می‌کنند. این حسگرها، سیگنال هایی منتشر می‌کنند که پس از برخورد به اجسام، به طرف آن ها برمی‌گردند. کامپیوتر خودرو، زمان رفت و برگشت این سیگنال ها را اندازه می‌گیرد و با استغاده از آن فاصله اجسام با خودرو را محاسبه می‌کند. سیستم های دیگری نیز وجود دارند که به این منظور، از دوربین یا امواج رادار استفاده می‌کنند. در ادامه مطلب، درباره چند مدل خاص که در بازار موجود است و مدل هایی که در آینده به بازار خواهند آمد صحبت خواهیم کرد.

خودروهای آینده

در سال 1992 میلادی، کمپانی فولکس واگن تکنولوژی پارک خودکار را در کانسپت تحقیقاتی IRVW به کار گرفت. این کانسپت به طور کاملاً اتوماتیک پارک می‌شد، به طوری که راننده می‌توانست از خودرو پیاده شود و مراحل پارک شدن را تماشا کند. یک کامپیوتر به اندازه کامپیوترهای رومیزی که در صندوق عقب تعبیه شده است، هدایت خودرو را بر عهده می‌گیرد. کمپانی فولکس واگن تخمین می‌زند این سیستم حدود 3000 دلار به قیمت هر خودرو اضافه کند، ولی تا به حال روی هیچ کدام از  خودروهایی که به تولید انبوه رسیده‌اند، نصب نشده است. در سال 2003، کمپانی تویوتا یک سیستم پارک خودکار به نام Intelligent Parking Assist به بازار عرضه کرد که روی تویوتا پریوس هیبریدی تعبیه شده بود. سه سال بعد، خریداران انگلیسی توانستند با پرداخت 700 دلار این آپشن را روی تویوتا پریوس های خودشان نصب کنند. کمپانی تویوتا تصمیم گرفته است این مدل از پریوس را در آینده نزدیک به بازار آمریکا نیز عرضه کند ولی تا به حال هیچ تاریخ دقیقی برای آن اعلام نشده است. با این که کمپانی تویوتا در حال حاضر تنها شرکتی است که خودرویی با سیستم پارک خودرو به بازار عرضه می‌کند، ولی کمپانی های دیگر نیز طرح هایی در دست مطالعه دارند. در سال 2004، گروهی از دانشجویان دانشگاه Linkoping سوئد در پروژه ای به نام پروژه Evolve با کمپانی ولوو همکاری کردند. خودرویی که به سیستم Evolve مجهز باشد می‌تواند به صورت کاملاً خودکار پارک دوبل را انجام بدهد. دانشجویان یک ولوو S60 را به چندین حسگر و یک کامپیوتر در صندوق عقب مجهز کردند که کنترل فرمان و پدال های گاز و ترمز را به دست می‌گرفت. کمپانی Seimens VDO نیز در حال کار کردن روی سیستمی است که Park Mate نامیده می‌شود و علاوه بر پارک کردن خودرو، می‌تواند در پیدا کردن جای خالی نیز به راننده کمک کند. البته ماجرای خودروهای خودران موضوع کاملاً متفاوتی است و رویایی بزرگ محسوب می‌شود. تصورش را بکنید: میلیون ها خودرو کم مصرف تحت کنترل کامپیوتر حرکت کنند، از تصادف دوری کنند و سرعت مطمئنه را رعایت کنند و همه و همه در حالی که راننده به پشتی صندلی تکیه زده در حال تماشای تلویزیون یا چرت زدن است. چیزی که مسلم است هنوز با چنین آرمان شهری بسیار فاصله داریم. البته افراد زیادی هم وجود دارند که از رانندگی لذت می‌برند و برایشان سخت است که هدایت خودرو را به دست کامپیوتر بسپارند، حتی اگر ایمنی بالاتری داشته باشد. کمپانی جنرال موتورز تصمیم گرفته است خودرو اپل Vectra را به صورت خودران به مشتریان آلمانی ارائه کند. این خودرو قادر است به صورت خودران و با به کارگیری چندین دوربین، پرتوهای لیزر، کامپیوتر و علائم روی جاده با سرعت 100 کیلومتر بر ساعت حرکت کند. بعضی خودروها نیز مجهز به کروز کنترل نیمه اتوماتیک موسوم به کروز کنترل تطبیقی هستند. این سیستم به راننده اجازه می‌دهد سرعت را مانند یک کروز کنترل معمولی تنظیم کند. این سیستم از پرتوهای لیزر استفاده می‌کند و فاصله بین خودرو با سایر خودروهای موجود در جاده را اندازه گرفته و به صورت اتوماتیک سرعت را تنظیم می‌کند. یک فناوری دیگر که توسعه خواهد یافت، فناوری اتصال خودروها به یکدیگر به صورت وایرلس است. اگر یک خودرو تشخیص بدهد که جاده لغزنده است بلافاصله به خودروهای پشت سر اطلاع می‌دهد تا سرعتشان را پایین بیاورند. سیستم کنترل پایداری نیز کار مشابهی انجام می‌دهد. این سیستم می‌تواند حجم ترافیک را تشخیص بدهد و سرعت خودروهای دیگر را حدس بزند و حتی مسیرهای جایگزین پیشنهاد بدهد. شاید خودروهایی که خودشان را پارک می‌کنند، در حال حاضر لوکس و تجملی به نظر برسند، ولی به طور قطع تکامل و توسعه خواهند یافت.