مقالات خودرو : بررسی و مقایسه : بررسی بی ام و i8

بررسی بی ام و i8

دوستش داشته باشید یا نه، بی ام و i8 نگاهی است جسورانه به آینده و اگر همه چیز طبق برنامه پیش برود، شکل و قیافه ماشین هایی را دارد که به زودی وارد بازار می‌شوند. اگر سری به کارخانه تولید این خودرو در شهر Lake Moses واقع در ایالت واشنگتن بزنید، متوجه خواهید شد که تنها تفاوت این کارخانه با دیگر کارخانه های خودروسازی در این است که آن جا ماشین نمی‌سازند، بلکه بدنه هایی از فیبرکربن می‌سازند که ماده‌ای گران قیمت و بسیار سبک است و خودروسازان چند دهه روی آن مطالعه کرده‌اند. این کارخانه که به صورت مشترک توسط کمپانی بی ام و و کارشناسان فیبرکربن کمپانی SGL Group اداره می‌شود، آزمون سختی است که تعیین می‌کند آیا BMW i – یعنی زیر مجموعه ‌ای از برند بی ام و که خودروهای i3 و i8 را تولید می‌کند- در نهایت موفق خواهد بود یا نه؟

تولید مدل هایی از i8 که سوخت های جایگزین مصرف می‌کنند، به دلایلی از جمله قیمت گران، هنوز قطعیت ندارد. با این حال کمپانی بی ام و ادعا می‌کند می‌تواند در برابر رقبایش برگ برنده‌ای رو کند؛ چون فیبرکربن این کارخانه از فیبرکربن سایر کارخانه ها محکم‌تر و سبک‌تر است و تولید آن هم، ارزان‌تر تمام می‌شود.

بی ام و i8 مدل 2014، یک خودرو اسپرت هیبریدی است که در نتیجه استفاده از مواد پیش‌ساخته در تولید آن، از وزن بسیار کمی برخوردار است، عملکرد خوبی دارد و قیمت آن هم یک میلیون دلار نیست. عملکرد درخشان این آلمانی زیبا از پلت‌فرم آن ناشی می‌شود. این پلت‌فرم، از دو قطعه پلاستیک فشرده فیبرکربنی (CFRP) ساخته شده و کابین سرنشینان، روی یک شاسی آلومینیومی سوار شده است.

باتری لیتیوم-یونی در وسط خودرو و پایین‌تر از کف ماشین نصب شده است؛ این نوع طراحی، بیانگر مرکز ثقل پایین و توزیع وزن 50/50 می‌باشد. از طرفی، با در نظر گرفتن وزن 1,485 کیلوگرمی i8، می‌توان گفت این خودرو حدودا 45 کیلوگرم از بی ام و M235i سبک تر است.

شایان ذکر است، موتور برقی این خودرو، 130 اسب‌بخار نیرو و 250 نیوتن متر گشتاور را از طریق یک گیربکس دو سرعته به چرخ های جلو منتقل می‌کند؛ موتور بنزینی سه سیلندر 1.5 لیتری نیز، 231 اسب‌بخار و گشتاوری در حدود 320 نیوتن‌متر را از طریق یک گیربکس شش سرعته اتوماتیک به چرخ های عقب منتقل می‌کند؛ گفتنی است، این موتور از خانواده همان موتوری است که نیروی پیشرانه مینی کوپر جدید را فراهم می‌کند. در نتیجه استفاده از این پیشرانه هیبریدی، نیرویی معادل 361 اسب‌بخار، چهار چرخ i8 را به حرکت درمی‌آورد.

همین چیدمان است که باعث می‌شود سرعت بی ام و i8 ظرف 4.4 ثانیه از صفر به صد کیلومتر بر ساعت برسد. برای یک ماشین اسپرت واقعاً زمان کمی است و همین امر، بی ام و را در ردیف پورشه 911 و هم‌قطارانش قرار می‌دهد. البته سیاست کمپانی بی ام و این است که به جز ماشین های سری M، حداکثر سرعت همه مدل ها به طور الکتریکی به 250 کیلومتر بر ساعت محدود بشود. به این ترتیب، وقتی راننده حالت چهار چرخ محرک را انتخاب می‌کند، مهندسی بی‌نظیر ماشین بیشتر به چشم می‌آید.

این خودرو هیبریدی، پنج حالت مختلف برای رانندگی ارائه می‌دهد: حالت های eDrive و eDrive EcoPro (که هر دو تمام الکتریکی هستند)، حالت های Comfort و Comfort EcoPro (که نیمه الکتریکی و نیمه بنزینی هستند)، و در نهایت حالت Sport که حداکثر توان هر دو منبع نیرو را به کار می‌گیرد. بی ام و i8 در حالت تمام الکتریکی شتاب بی‌نظیری دارد، ولی این شتاب خیلی زود فروکش می‌کند. حالت EcoPro نیروی بیشتری در اختیار می‌گذارد، واکنش بیشتری دارد و پدال گاز را بیشتر از پا در می‌آورد.

این مدل از بی ام و  می‌تواند در حالت eDrive به سرعت 120 کیلومتر بر ساعت دست پیدا کند و باتری آن هم تا 37 کیلومتر دوام می‌آورد. البته این اعداد و ارقام برای یک خودرو هیبریدی امروزی زیاد بالا نیست، ولی با مصرف سوختی معادل 2.1 لیتر به ازای 100 کیلومتر رانندگی در سیکل ترکیبی، می‌توان گفت که موتور بنزینی i8 بسیار کم مصرف و صرفه‌جو است.

همانطور که انتظار می‌رود، اوج هیجان وقتی است که حالت Sport فعال بشود. نور آبی رنگ و زیبای صفحه کیلومترشمار به سرخی می‌گراید و موتور کوچک بنزینی با خشمی باورنکردنی می‌غرد. با این حرف ها، خصوصیات قابل ذکر بی ام و i8 عبارت است از: شاسی، هندلینگ و سیستم تعلیق بسیار خوب. این قسمت ها بر موتور هیبریدی و دیگر ویژگی های این ماشین می‌چربند. حتی وقتی ابزارهای کمکی هم به کار گرفته نشوند، نمی‌شود به گرد پای بی ام و i8 رسید.

سیستم تعلیق قابل تنظیم، پستی و بلندی های سطح جاده را به راحتی می‌خورد. مرکز ثقل پایین و تعادل تقریباً تمام و کمال این خودرو، آن را از هرگونه تکان و لغزشی دور می‌کند. هم‌چنین، سیستم چهار چرخ محرک آن باعث می‌شود، صرف نظر از شرایط جاده، اصطکاک در بالاترین حد ممکن باشد. ترمزهای ناقل گشتاور (torque-vectoring brakes) نیز، هرگاه فشرده شوند، خودرو را سر نفس‌گیرترین پیچ ها جمع می‌کنند.

البته هروقت بی ام و i8 از نظر قیمت جلو بقیه ماشین های اسپرت کم می‌آورد، حالت Sport به کمکش می‌آید. در این حالت، اگرچه فرمان نرم و سبک است، ولی هرچه گاز بدهید، نیرو به طور مستقیم به چرخ های جلو منتقل نمی‌شود و واکنش، قدری کند است؛ اما بزرگ ترین مشکل این خودرو، سیستم ترمز آن است.

هنگام رانندگی در شهر، بی ام و i8 همان ترمز لجوج و سرسخت قدیمی و گیج را دارد که ظاهراً برای خودروهای هیبریدی زیاد غیر طبیعی نیست؛ به این ترتیب، هنگام پایین رفتن از جاده های پر پیچ و خم کوهستانی، ترمزها ضعیف به نظر می‌رسند، خشک و خشن می‌شوند و حس اعتماد را به راننده القا نمی‌کنند.

بدون تردید می‌توان گفت که ماشین های اسپرت به افسارهای بهتری نیاز دارند. از یک دیدگاه واقع‌بینانه‌تر، بی ام و i8 شبیه هیچ کدام از خودروهای دیگر نیست. حتی در شهرهای پر ترافیک هم، خودش را از شلوغی بیرون می‌کشد. طراحی آن آیرودینامیک و واقعاً جسورانه است، در کابین داخلی هم استانداردهای جدیدی وضع شده است که از جمله آن ها می‌توان به استفاده از مواد بازیافتی قابل بازیافت با کیفیت اشاره کرد. با اطمینان می‌توان گفت، بی ام و i8 در بین هم‌قطارانش لوکس‌ترین ماشین است.

کابین i8 ظرفیت چهار سرنشین را دارد؛ با این وجود، صندلی های عقب آن خیلی کوچک هستند. درهای خفاشی رو به بالا باز می‌شوند و جای نسبتاً زیادی برای سوار شدن در اختیار می‌گذارند. برای سوار شدن به این خودرو، باید همانند ماشین های مسابقه ای، ابتدا جلو در بزرگ فیبرکربنی خم بشوید، بعد روی صندلی بنشینید. معمولاً دست همه به دستگیره‌ای که باید با آن در را بست، می‌رسد. فضای بار کوچکی در عقب قرار دارد ولی صندلی های عقب هم برای جا دادن اسباب و اثاثیه مناسب هستند.

امسال شاهد ورود سه خودرو اسپرت هیبریدی بسیار پیشرفته به میدان بودیم: لافراری، مک‌لارن P1 و پورشه 918Spyder. اگرچه بی‌ام‌و i8 عملکردی همتراز با این سه رقیب ندارد، ولی مدعی است که از نظر قیمت یک خودرو اسپرت واقعی است. همچنین خودرویی است که هواداران واقعی باید نگاه دقیق‌تری به آن بیندازند ...! هواداران می‌توانند ماشینی را برانند که تفکری از آینده‌ای نه چندان دور را به اشتراک می‌گذارد.